لوامع صاحبقرانی مشهور به شرح فقیه - علامه مجلسی

نام کتاب : لوامع صاحبقرانی مشهور به شرح فقیه نویسنده : علامه مجلسی جلد : 1 صفحه : 707

شرح واقعه مشرف شدن	3
مقدمه	12
فائده أولى در فضيلت علم و علماست	12
فائده دويم در وجوب طلب علم است	18
فائده سيم در علومى است كه تعلم آن لازم است يا مستحسن	21
فائده چهارم در بيان علوم اهل بيت حضرت سيد المرسلين صلوات الله عليهم	31
فائده پنجم وجوب رجوع است در همه علوم به ائمه معصومين صلوات الله عليهم	42
فائده ششم در اوصاف علماى دينى است كه از ايشان اخذ علم توان نمود	45
فائده هفتم در بيان اختلاف أخبار و جمع ميان اينهاست	57
فائده هشتم در اجازه است	65
فائده نهم در تعليم و تعلم و آداب آن و ثواب آنست	77
فائده دهم در مذمت اجتهاد و آراء باطله است	87
فائده يازدهم در اصطلاحات حديث است	99
اول خبر متواتر	99
دويم خبر محفوف به قرينه است	99
سيم خبر واحد است،	100
و ايضا خبر واحد منقسم مى‌شود به اقسام بسيار نزد عامه،	101
اما موافق اصطلاح متأخرين از زمان علامه،	103
اول صحيح	103
دويم خبر حسن است	103
سيم موثق	103
چهارم خبريست: كه يك ممدوح داشته باشد يا بيشتر و يك موثق بد مذهب	104
پنجم ضعيف است	104
فائده دوازدهم بدان كه علم بهترين عبادات است	109
وجوه اعجاز قرآن بسيار است	121
اول: فصاحت الفاظش	121
دويم: قوانين	121
سيم: اخبار از مغيباتش از اخبار انبيا و سلف،	121
چهارم: اخبار از مغيبات آينده‌اش	121
پنجم: اشتمال قرآنست بر علوم اولين و آخرين	122
ششم: اشتمال قرآنست بر شريعت مقدسه	123
هفتم: خواص سور و آيات قرانى است	123
هشتم: آن كه هر چند بيشتر خوانند رغبت به آن بيشتر مى‌شود	123
در شروع بشرح كتاب من لا يحضره الفقيه	127
مقدمة المؤلف	127
توضيح معناى بسم الله الرحمن الرحيم	127
خطبة المؤلف	140
كتاب الطهارة	196
باب المياه: و طهرها و نجاستها	197
آيات مربوط به آب	197
آب پاك و پاك كننده است	199
استعمال آب مشكوك اشكالى ندارد	204
بيان مقدار كر	205
طهارت با آب گلاب	209
وضو ساختن به آبى كه به آتش گرم شده باشد اشكالي ندارد	211
ميتة و خون و بول و عذرة و خمر آب را نجس مى‌كند	211
قى‌ء طاهر است	216
سؤر حلال گوشت پاك است	217
اگر وزغ در ظرفى افتد يا داخل شود و بيرون آيد آن آب را بايد ريخت	220
اگر سگى در آب افتد، يا از آب بخورد	220
آبى كه خود به خود گنديده باشد	222
آبى كه گربه از آن خورده باشد	222
وضو ساختن از سؤر يهودى و نصرانى و ولد الزنا	223
آبى كه در آن اسب، و استر، و الاغ، بول مى‌كنند و سگان از آن مى‌خورند، و جنب در آنجا غسل مى‌كند	226
طهارت از بول در بني اسرائيل	227
پوست خوكى كه او را دلو كنند و آب بكشند	229
وضو ساختن از بازمانده جنب و حائض	230
وضو يا غسل از آبى كه متغير باشد به نجاست	230
اگر شخصى داخل حمام شود و ظرفى نداشته باشد كه از آنجا آب بردارد	231
وضو ساختن از بازمانده آب وضوى جماعت مسلمانان	233
اگر مسلمانى در حمام با ذمى مجتمع شوند اول مسلمان غسل بكند	235
جايز نيست وضو و غسل كردن به غساله حمام	235
آبى كه در حمام جمع مى‌شود از آب غسل مردم اگر به جامه رسد	236
وضو ساختن از آبى كه از اعضاى وضو ريخته باشد	238
آبى كه كه شخصى به آن آب وضو ساخته باشد	238
آبى كه مرغ خانگى از آن خورده باشد آيا نجس است چون عذره مى‌خورد	241
سؤر حيوان حلال گوشت	241
وضو با آبى كه از آن خورده باشد باز يا چرخ يا شاهين	242
اگر شخصى خون از بينى او بيايد پس بتكاند آن را پس آن خون قطره‌ها خرد شود و به ظرف برسد	242
ماكيان و مرغ پرنده و امثال اينها هر گاه بر عذره راه روند و پاى اينها نجس شود	243
اگر در مشك بزرگ آب موشى بيفتد	243
اگر موشى يا غير آن از حيوانات در چاه آبى بيفتد و بميرند و از آن آب خمير كنند	245
اگر موشى در خم روغن يا عسل يا آرد بافتد	246
اگر موشى داخل خمى از روغن شود و موش را درآورند پيش از آن كه بميرد	248
موش و سگ هر گاه از نانى بخورند يا بو كنند	249
وضو ساختن از حوضهائى كه در آنجا بول مى‌كنند	249
جايز نيست وضو ساختن به شير	251
وضو ساختن از نبيذ	251
اگر شخصى غسل كند از گودى كه آب در آنجا باشد و كم از كر باشد	253
آب استنجاء	255
اگر حيوان مرده در آب روان باشد	257
آب ايستاده كه مردار در آنجا باشد	258
كسى كه جنب شود در سفرى و يافت نشود مگر برف	259
باكى نيست كه جنب دست در اندرون خم كند و بدست آب از آنجا بردارد	259
ترشح آب غسل جنب	259
مرد و زن از يك ظرف غسل كنند	260
منزوحات بئر	260
انسان	260
اگر موشى در چاهى افتد و بميرد و از هم نپاشد	264
اگر الاغى در چاه افتد و بميرد	265
اگر سگى در چاه افتد و بميرد	265
اگر گربه در چاه افتد	266
اگر مرغ خانگى يا خروس يا كبوتر در چاه بميرد	266
اگر شتر يا گاو نرى در چاه بميرد	267
اگر چند قطره خون در چاه ريزد	267
مردى كه بالغ باشد در چاه بول كند	268
اگر كودكى كه غذاى او بر شيرش غالب باشد بول كند در چاه	268
اگر در چاه افتد زنبيلى از فضله آدمى	269
هر گاه عذره آدمى در چاه افتد	270
در حريم چاه	270
هر گاه چيزى در چاه افتد و بوى آب را متغير سازد	273
وضو با آب گرم	275
اگر قطره خمر يا نبيذ از شرابهاى ديگر در خميرى افتد	276
وضوي با آب نجس	276
غسل جنابت در باران	277
وضو با سؤر موش	278
اگر وزغ در چاه افتد از آن سه دلو آب مى‌كشند	279
اگر گوسفندى يا چيزى كه در جثه مثل گوسفند باشد در چاه بميرد	283
حكم وقوع سرگين در چاه	283
چاهى كه داخل مى‌شود در آن چاه آب راه و در آن آب هست بول و عذره آدمى و بولهاى حيوانات	284
جايز نيست كه شخصى بول كند در آب ايستاده	286
بول كردن در آب ايستاده سبب فراموشى است	287
باب ارتياد المكان للحدث و السنة فى دخوله و الاداب فيه إلى الخروج منه	288
حضرت رسول از همه كس احترازش از بول بيشتر بود	288
دعاى هنگام وضو	289
و هرگز كسى مدفوع پيامبر را نديد	292
آداب تخلي	293
مواضع كراهة تخلي	300
اكرام كردن نان	303
نهى فرمودند كه شخصى بول كند در هوا از پشت بام يا جاى بلندى	305
استنجا به دست راست كردن از جفاست	306
غسل در ميان آن خانه كه در آنجا بول مى‌كنند	306
هر گاه شخصى خواهد كه استنجا كند چگونه بنشيند	308
هر گاه شخصى بول كند دست راست خود را به ذكرش نرساند	309
بسيار نشستن و مكث كردن در ادب خانه سبب بواسير است	309
ذكر هنگام تخلي	310
ذكر الله حسن على كل حال	312
جايز نيست كسى داخل خلا شدن با انگشترى كه بر آن اسم خداى تعالى باشد	318
هر گاه انگشترى داشته باشد كه نگينش از سنگ ريزه چاه زمزم باشد در حال استنجا از دست بيرون آورد	319
چون فارغ شود و قضاى حاجت او بشود بگويد كه شكر مر خداوند را	320
استنجاى غايط آنست كه سه سنگ پاك بمالند	321
جايز نيست استنجا به سرگين و استخوان كردن	321
اولين استنجاء به آب	322
مقدار استنجاء	324
كسى كه نماز كند و بعد از نماز به خاطرش رسد كه استنجا بول نكرده بود	330
كسى كه فراموش كند استنجاى غايط را تا نماز كند	331
استنجاء غايط به سنگ و كهنه و كلوخ	332
مكروه است حرف زدن در حالت بول و غايط	333
مبالغه در شستن مطلوب است	334
جايز نيست قضاى حاجت در سايه‌اى كه قافله در آنجا منزل مى‌كند	335
كسى كه بول او منقطع نشود	337
كسى كه بول كرده باشد و غايط نكرده باشد استنجاى غايط بر او واجب نيست	338
كسى كه وضو بسازد و بعد از آن بادى از او بيرون آيد	339
حضرت را صلوات الله عليه كه از خواب بيدار مى‌شدند پس وضو مى‌گرفتند	339
باب اقسام الصلاة	341
نماز سه جزو دارد	341
باب وقت وجوب الطهور	343
آيات	343
روايات	351
باب افتتاح الصلاة و تحريمها و تحليلها	352
باب فرايض الصلاة	353
واجبات نماز هفت است	353
باب مقدار الماء للوضوء و الغسل	355
غسل يك صاع آب و از جهت وضو يك مد آب مى‌بايد	355
رسول خدا با زوجه خود با پنج مد آب كه در يك ظرف بود غسل كردند	361
ناچار است در وضو از سه كف آب	362
باب صفة وضوء رسول الله 6	364
نحوه وضوي پيامبر از زبان امام باقر ع	366
مسح بر نعلين عربى	377
وضوى حضرت رسول خدا 6 يك بار يك بار بود	378
احاديث دو مرتبه	382
تجديد وضو	390
باب صفة وضوء امير المؤمنين صلوات الله عليه	393
وضوي امير المؤمنين از زبان امام صادق ع	393
امير المؤمنين در وضو از كسي كمك نمى‌گرفت	407
امير المؤمنين صلوات الله عليه مسح كشيدند بر نعلين عربى	409
حضرت امير المؤمنين وقتى كه مى‌خواستند كه وضو بسازند اين دعا مى‌خواندند	409
باب حد الوضوء و ترتيبه و ثوابه	411
بيان حد اعضاى وضو	411
بيان ترتيب اعضاء وضو	422
جايز نيست مسح كشيدن بر عمامه و كلاه	431
هر گاه زن وضو سازد مقنعه خود را بردارد	438
ثواب الوضوء	441
باكى نيست كه شخصى به يك وضو نمازهاى شب و روز را به جا آورد	444
ثواب وضو	445
باب السواك	449
تأكيد بر مسواك	449
رعايت حق زنان	450
مسواك و حجامت و خلال	451
در مسواك كردن دوازده فايد اخروى و دنيوى هست	464
باب علة الوضوء	466
باب حكم جفاف بعض الوضوء قبل تمامه	474
باب في من ترك الوضوء او بعضه او شك فيه	480
نماز بدون وضو حرام است	480
هشت كسند كه نماز ايشان مقبول الهى نيست	481
كسى كه بي وضو نماز كرده باشد از روى فراموشى	483
شخصى كه در حال وضو مى‌ماند جزوى از روى او كه آب به آن نرسيده باشد	492
هر گاه فراموش كنى مسح سر را	493
كسى كه بعد از وضو شك در اعضاء وضو كند	495
كسى كه يقين در وضو و حدث داشته باشد و نداند كه كدام يك پيشتر است	496
باب ما ينقض الوضوء	503
ناقض وضو آن چيزى است كه از دو طرف زير بيرون آيد	503
كسي كه ناخنهاى خود و شارب موى سر و ريش بگيرد اينها وضو را نمى‌شكند	508
خواندن شعر وضو را نمى‌شكند	510
شخصى كه بخواب رود نشسته آيا بر او وضو واجبست	510
بوسيدن، و دست به بدن زن ماليدن و در دست ماليدن به فرج ايشان وضو نيست	511
در باره سلس البول	512
حكم رطوبت مشتبه	513
باب ما ينجس الثوب و الجسد	517
مذى سبب وضو نيست و جامه را نجس نمى‌كند	517
آبهائي كه از انسان خارج مى‌شود	518
لباس نجس انسان را جنب نمى‌كند	519
حكم عرق جنب از حرام	521
حكم عرق زن حائض	522
شخصى كه محتلم شود و جامه‌اش نجس شود و جامه ديگر نداشته باشد	523
جامه كه نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشويند يك مرتبه آن را مى‌شويند	523
حكم پاك كردن فرش و امثال آن	526
شك و وسواس در خروج بول	527
زنى كه يك لباس بيشتر ندارد	528
حكم آب استنجا	528
حكم بول چهارپايان و ديگر حيوانات حلال گوشت	529
حكم آثار نجاست پس از شستن	533
خون كمتر از درهم	534
حكم شك در نجاست	537
حكم خون غير جهنده	538
نجاست آن چه نماز در آن تمام نيست	539
حكم نجاست غير مسرى	540
نماز كردن در جامه كه شراب به آن ريخته باشد	542
نماز كردن در خانه‌اي كه شراب باشد	544
كسى كه بول كند و اندكى از بول برانش بچكد و فراموش كند و نماز كند	544
خون قروح و جروح	545
نجاست غير مسرى	545
باب العلة التى من اجلها وجب الغسل من الجنابة و لم يجب من البول و الغائط	548
غسل جنابت فى نفسه واجب است	548
به چه جهت امر به غسل جنابت شده، و از جهت غايط و بول نه	551
باب الاغسال	555
اغسال مستحب	555
غسل جنابت و حيض در كيفيت مساويند	560
در روايتى واقع شده است كه هر جا وزغي را بكشد غسل بر او لازم است	562
وارد شده است كه هر كه بقصد ديدن مصلوب برود و او را ببيند غسل بر او واجبست	564
غسل جمعه و جنابت و استحاضه	564
غسل نفاس واجب است	566
بقيه غسلهاي واجب و مستحب	566
غسل توبه	573
تنها وجوب غسل جنابت از قرآن استفاده مى‌شود	580
غسل جنابت از وضو كافى است	581
باب صفة غسل الجنابة	583
آداب غسل جنابت	583
اكل جنب در حال جنابت سبب فقر است	587
خواب در حال جنابت	588
شخصى كه بى‌لنگ غسل كند و كسي او را نبيند	590
وجوب غسل به دخول حشفه	590
رطوبت مشتبه بعد از غسل	593
احتلام زن در خواب	597
هر گاه جنبى سر به آب فرو برد يك مرتبه	598
كسى كه در روزى يا شبى چند مرتبه جنب شود كافى است او را يك غسل مگر آن كه غسل بكند	599
جنب همه قرآن را بخواند بغير از چهار سوره عزيمه	599
كسى كه جنب باشد يا بى‌وضو باشد پس مس قرآن نكند	600
جايز نيست حايض و جنب را كه داخل مسجد شوند مگر بعنوان گذشتن	604
هر گاه زنى خواهد كه غسل جنابت كند حائض شود	606
باكى نيست كه جنب خضاب كند و رنگ به بندند	607
باكى نيست كه جنب در مسجد خواب كند يا بگذرد	608
جنب مى‌تواند در اول شب بخواب رود تا آخر شب	609
كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته	610
باكى نيست كه در غسل موالات نباشد	612
اگر حدثى صادر بعد از آن كه سر را شسته باشى پيش از آن كه بدنت را بشويى پس اعاده كن غسل را	613
رعايت ترتيب در غسل	614
باب غسل الحيض و النفاس	617
حيض در لغت و اصطلاح	617
اولين خوني كه بر زمين ريخت	617
حيض در اول خلقت	618
حضرت فاطمه صلوات الله عليها مثل شما زنان نيست كه او خون حيض و نفاس ببيند	620
زنان بهشت حيض نمى‌شوند	620
كمترين زمان حيض سه روز است	621
محرمات بر حائض	622
اگر خون از ده روز درگذرد	623
اقل ايام طهر ده روز است	625
و حايض غسل مى‌كند به نه رطل	626
هر گاه زن در ايام عادت حيض خون زرد ببيند	627
جايز نيست حايض را كه حنا بر دست و پا گذارد	629
فرزند در شكم مادر روزى او چه چيز است؟	629
زن آبستن هر گاه خون ببيند	631
بر حايض واجب است كه قضاى روزه بكند	632
جايز نيست كه جنب و حايض نزد تلقين احتضار ميت حاضر شوند	635
هر گاه زنى سال او پنجاه شود بعد از آن حيض نمى‌بيند	636
زنى اول مرتبه خون ببيند و عادتى او را حاصل نشده باشد	637
قرئ كه حق سبحانه و تعالى فرموده است سه طهر است	640
زنى كه پاك شود از حيض در وقت عصر واجب نيست كه نماز ظهر را بكند	641
هر گاه پاك شود از خون حيض در وقت نمازى و تأخير كند غسل را تا وقت نماز ديگر	641
اگر زنى دو ركعت نماز ظهر بگذارد و خون حيض بيايد	642
هر گاه زنى در نماز باشد و گمان كند كه حايض شده است	643
اگر چند ماه خون نبيند	644
اگر خون يك ماه بند آيد	644
بر حايض واجب نيست كه بعد از حيض بشويد جامهائى را كه در حالت حيض پوشيده باشد	646
جايز نيست جماع كردن زن در حالتى كه حايض باشد	648
اگر زن پاك شده باشد پيش از غسل فرجش را بشويد بعدا جماع كند	649
كفاره وطي حائض	650
استبراء كنيز	654
هر گاه زن خواهد كه غسل حيض كند بر او لازمست كه استبرا كند	654
هر گاه زن زردى ببيند به صفت خون حيض نباشد	655
اگر بر زن مشتبه شود خون حيض و خون جراحت رحم	656
اگر بكارت زنش را ببرد و خونش بند نشود و نداند كه آن چه مى‌آيد خون حيض است يا خون بكارت	657
خون بكارت از لبهاى فرج در نمى‌گذرد	658
صفات خون حيض	658
هر گاه زنى پنج روز خون ببيند و پنج روز پاكى	659
زن حايض هر گاه در سفر باشد و پاك شود و آب آن قدر نداشته باشد كه از براى غسلش كافى باشد	661
بر زن جايز نيست نگاه به فرج ديگرى كند	662
زنان حضرت 6 وقتى كه حايض مى‌شدند نماز نمى‌كردند	664
هر گاه زنى ادعا كند كه در يك ماه سه حيض ديده‌ام و عده‌ام سرآمده است آيا مى‌شنوند از او	664
باز كردن مو هنگام غسل	665
استشهاد به فعل همسران پيامبر	667
و هر گاه زنى بزايد و خونش آيد ده روز ترك نماز مى‌كند	667
چون اقل حيض سه روز است و اكثرش ده روز است	669
اصحاب ما روايت كرده‌اند كه چهل روز ترك نماز مى‌كند	669
زنى كه يك روز يا دو روز در زاييدن داشته باشد يا بيشتر و زردى يا خون بيند نماز را چه كند؟	670
باب التيمم	671
آية تيمم	671
بيان وجه احكام وضو و تيمم	672
تيمم عمار	674
پس هر گاه شخصى خواهد كه تيمم بدل از وضو كند	675
شخصى كه جنب شود آب را تيمم مى‌كند، چون بيابد آب را پس غسل كند و اعاده نكند نماز را	677
هر گاه شخصى تيمم داشته باشد و به آب رسد و وضو يا غسل نكند	681
اگر كسى بيابد آب را در وقتى كه داخل نماز شده قطع كند نماز را و وضو بسازد	682
كسى كه تيمم كند و چون خواهد كه شروع در نماز كند آب بهم رسد	683
اگر شخصي آب بهم نرسد و وقت نماز شود و تيمم كند و دو ركعت نماز بگذارد و بعد از آن آب بهم رسد	684
تيمم بدل از وضو و بدل از غسل جنابت و بدل از غسل حيض آيا مساويند	686
شخصى كه بر بدن او دملها و جراحتها باشد و جنب شود	687
شخصى كه شكم رو داشته باشد يا عضوى از اعضاى او شكسته باشد ايشان را امر به تيمم مى‌كنند	688
شخص جنب شده بود و آبله داشت او را غسل دادند و مرد	689
اگر جنب خوف هلاك داشته باشد به سبب سرما تيمم كند	690
شخصى كه در سفر باشد و تيمم كند و نماز كند بعد از آن به آب رسد و اندكى از وقت مانده باشد	690
اى ابو ذر صعيد كه تيمم ترا كافيست ده سال	691
هر گاه جنب شود شخصى در سفر و بقدر وضو آب داشته باشد تيمم كند و وضو نگيرد	692
غسل جنابت مقدم بر غسل ميت است	695
غسل جنابت بر وضو مقدم است	697
خائف از مرض تيمم مى‌كند	699
كسى كه در مجامع روز جمعه يا روز عرفه باشد و نتواند به سبب كثرت مردمان كه از مسجد بيرون رود	701
كسى كه تيمم كند و آب داشته باشد و فراموش كرده باشد كه آب دارد	702
هر كه محتلم شود در يكى از مساجد بيرون آيد و غسل كند مگر آن كه در مسجد الحرام يا در مسجد سيد المرسلين باشد	702
فهرست مجلد اول كتاب شرح فقيه موسوم به لوامع صاحب قرانى	705

نام کتاب : لوامع صاحبقرانی مشهور به شرح فقیه نویسنده : علامه مجلسی جلد : 1 صفحه : 707

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست