گفته‌اند.

و در كيفيت نجاست نيز خلاف كرده‌اند كه هر گاه مثلا در جائى كه هفت بار بايد شستن اگر در مرتبه هفتم آن غساله را در ظرفى كنند بعضى گفته‌اند كه آن ظرف را يك مرتبه مى‌بايد شست چون نجاستش سبك شده است و در مرتبه اول هفت بار و در مرتبه دوم شش بار و على هذا القياس.

و بعضى گفته‌اند كه در هر مرتبه هفت بار مى‌بايد شستن و جمعى گفته‌اند كه در مرتبه اول شش بار و در مرتبه دوم پنج بار و در مرتبه هفتم پاك است و بعضى گفته‌اند كه در همه مراتب پاكست و اين قول اقوى است و قول دوم احوط است، و بعد از آن قول اول و بعد از آن قول سيم و اللَّه تعالى يعلم‌

[آبى كه مرغ خانگى از آن خورده باشد آيا نجس است چون عذره مى‌خورد]

(و سئل الصّادق صلوات اللَّه عليه عن ماء شربت منه دجاجة فقال ان كان فى منقارها قذر لم يتوضّأ منه و لم يشرب و ان لم يعلم فى منقارها قذر توضّأ منه و اشرب)

سؤال كرده شد از حضرت صادق صلوات اللَّه عليه از آبى كه مرغ خانگى از آن خورده باشد آيا نجس است چون عذره مى‌خورد گاه گاهى حضرت فرمودند كه اگر در منقارش نجاست باشد از آن آب وضو نمى‌توان ساخت و نمى‌توان خورد چون آب قليل به ملاقات نجاست نجس مى‌شود و اگر معلوم نباشد نجاستى در منقارش از آن آب وضو بساز و بخورد هر چند ديده باشى كه عذره خورده است چون در حيوانات زوال عين نجاست كافيست و احتياج به آب كشيدن آن نيست و اين حديث را شيخ طوسى روايت كرده است به همين عبارت بسند موثق از عمار ساباطى و اين خبر دلالت مى‌كند بر آن كه اب قليل به ملاقات نجاست نجس مى‌شود.

[سؤر حيوان حلال گوشت‌]

(و كلّ ما اكل لحمه فلا باس بالوضوء و الشرب من ماء شرب منه)

و هو حيوانى كه گوشت او را خورند باكى نيست وضو ساختن و خوردن از بازمانده آن و اين مضمون در همان حديث عمار وارد شده است با آن چه مى‌آيد