آيه را اشد كراهة مى‌دانند نسبت به جنب از جهت حديث موثق سماعه باين معنى كه اگر ممكن باشد غسل كند و قرآن بخواند ثوابش بيشتر خواهد بود. و بعضى حرام مى‌دانند مطلقا، و بعضى هفت آيه را مكروه مى‌دانند و زياده را حرام، و بعضى تا هفتاد آيه را مكروه مى‌دانند و زياده را حرام.

و اين اقاويل بى‌وجه است زيرا كه احاديث جواز قريب به تواتر است و آن چه صدوق گفته است موافق احاديث است. و اما آن كه سجده در اين چهار سوره واجبست احاديث آن نيز قريب به تواتر است و اكثرش صحيح است.

و اما آن كه سوره سجده را حرام است خواندن بر جنب حديث صحيحى و كالصحيحى وارد است از زراره و محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه كه فرمودند كه حايض و جنب قرآن مى‌خوانند هر چه خواهند بغير از سجده را، و ذكر حق سبحانه و تعالى مى‌كنند در همه احوال.

و در حديث كالصحيح نيز از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه وارد شده است كه حايض و جنب هر چه خواهند مى‌توانند خواند از قرآن مگر سجده را، و اكثر علما حمل كرده‌اند سجده را به سوره سجده، و اكثر ايشان نقل اجماع كرده‌اند كه حرام است بر ايشان سوره عزايم حتى بسم اللَّه بقصد يكى از اين سور، و عمده اين اجماعاتست و اگر نه احاديث را حمل بر آيه سجده نيز مى‌توان كرد و اللَّه تعالى يعلم.

[كسى كه جنب باشد يا بى‌وضو باشد پس مس قرآن نكند]

(و من كان جنبا او على غير وضوء فلا يمسّ القرآن، و جايز له ان يمسّ الورق او يقلب له الورق غيره و يقرأ هو، و يذكر اللَّه عزّ و جلّ)

و كسى كه جنب باشد يا بى‌وضو باشد پس مس قرآن نكند به عضوى از بدنش كه حيات در آن حلول كرده باشد و جايز است كه مس كاغذ كند يا ديگرى ورق را بگرداند و او بخواند، و ذكر حق سبحانه و تعالى بكند.

اما آن كه جنب مس كتابت قرآن نمى‌تواند كرد قول كل مسلمانانست، و