بلفظ تطهير واقع شده است اگر نجس نمى‌شد نزح مقرر نمى‌ساخت و جوابش آنست كه ممكنست كه مراد از تطهير تنظيف و پاكيزگى باشد تا جمع ميان اخبار شده باشد با آن كه اختلاف عظيمى كه در نزح وارد شده است قرينه استحباب است كه حضرات ائمه معصومين نظر بحال سايلان مى‌كرده‌اند هر يك كه استكراه ايشان بيشتر بوده است بيشتر مى‌فرموده‌اند و هر كه كمتر بوده است كمتر.

و جمعى كه قايل به تفصيل شده‌اند دو حديث موافق ايشان است هر دو بد نيست كه يكى موثق عمار است و يكى قوى كالصحيح حسن بن صالح است و اين دو خبر را نيز حمل بر استحباب مى‌توان كرد كه اگر كر باشد استحباب اجتناب كمتر است و اگر كمتر از كر باشد بيشتر و قولى كه نجس نمى‌شود و نزح واجبست تعبدا نيز جمعى است ميان اخبار طهارت و اوامر به نزح و احوط آنست كه مقدّرات را بكشند و تا نكشند استعمال آن نكنند و اگر عمل به طهارت كنند و نكشند ظاهرا معاقب نبوده باشند و اللَّه تعالى يعلم.

[اگر موشى در چاهى افتد و بميرد و از هم نپاشد]

(فان وقع فيها فأرة و لم تتفسّخ ينزخ منها دلو واحد و ان انفسخت فسبع دلاء)

پس اگر موشى در چاهى افتد و بميرد و از هم نپاشد يك دلو مى‌كشند و اگر از هم به پاشد هفت دلو مى‌كشند.

بدان كه چون صدوق عمل بحديث عمار نموده است فأره را از بابت صعوه يك دلو قايل شده است. و اما اخبار صحيحه بسيار بر سه دلو واقع شده است و هفت دلو، و در حديثى ضعيف واقع شده است كه اگر از هم به پاشد هفت دلو بكشند. اكثر علماء باين عنوان قايل شده‌اند كه اگر از هم نپاشد سه دلو، و اگر از هم به پاشد هفت دلو و احاديث صحيحه در خصوص فأره واقع شده است كه سبب نجاست چاه نمى‌شود.

و در بعضى اخبار معتبره وارد شده است كه چهل دلو بكشند و در بعضى اخبار تمام آب را بكشند و آنها محمولست بر آن كه موشى بسيار در چاه افتاده‌