و لا مسّ الفرج وضوء)

و در صحيحه زراره واقع است كه حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه در بوسيدن، و در بدن به بدن زن ماليدن، و در دست ماليدن به فرج ايشان وضو نيست و اكثر سنيان وضو را در اينها واجب مى‌دانند چون حق سبحانه و تعالى فرموده است كه‌ أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ*.

و احاديث صحيحه وارد شده است از طرق اهل البيت صلوات اللَّه عليهم كه اينها ناقض نيست و مراد از ملامسه در اين آيه جماع است و اهل بيت اعلمند به آن چه در خانه است. و احاديث وارد شده است در وضو از جهت بوسيدن به شهوت و از جهت دست ماليدن به فرج و در دست ماليدن به سگ، و در مصافحه مجوسى و از جهت قى كردن و خنده كردن و تخليلى كه خون بياورد و همه محمول است بر تقيه و اكثر علما حمل بر استحباب كرده‌اند و پر ظاهر نيست استحباب وضو بلكه اكثر را حمل بر دست شستن نمودن ظاهرتر است و اللَّه تعالى يعلم احكامه.

[در باره سلس البول‌]

(و روى حريز عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه انّه قال اذا كان الرّجل يقطر منه البول و الدّم اذا كان حين الصّلاة اتّخذ كيسا و جعل فيه قطنا ثمّ علّقه عليه و ادخل ذكره فيه ثمّ صلّى يجمع بين الصّلاتين الظّهر و العصر يؤخّر الظّهر و يعجّل العصر بأذان و اقامتين و يؤخّر المغرب و يعجّل العشاء بأذان و اقامتين و يفعل ذلك فى الصّبح)

و بسند صحيح حريز روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه آن حضرت فرمودند كه هر گاه شخصى بول يا خون از او قطره قطره آيد هر گاه وقت نماز شود كيسه پنبه دارى را بر خود بياويزد و ذكرش را در آن كيسه كند و نماز كند و جمع كند ميان نماز ظهر و عصر به آن كه ظهر را اندكى تاخير كند و عصر را پيشترك اندازد به آن كه ظهر در آخر وقت فضيلت واقع شود و عصر در اول وقت فضيلت، و ظهر را به اذان و اقامه به جا آورد و عصر را به اقامه تنها و شام‌