روز چهل روز تا پنجاه روز ترك نماز مى‌كند و دور نيست كه مراد حضرت اخبار از حال سنيان باشد كه ايشان چنين مى‌كنند.

و در روايت موثقى چهل روز وارد شده است و در روايت ضعيفى وارد شده است كه حدى ندارد يعنى تا پاك شود. و در روايت ضعيفى چهل تا پنجاه وارد شده است و شك نيست در آن كه محمول است اين روايات بر تقيه چون روايات متواتره بر خلاف اينها وارد شده است.

[زنى كه يك روز يا دو روز در زاييدن داشته باشد يا بيشتر و زردى يا خون بيند نماز را چه كند؟]

(و روى عمّار بن موسى السّاباطىّ عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال سألته عن امرأة اصابها الطّلق اليوم و اليومين و اكثر من ذلك ترى صفرة او دما كيف تصنع بالصّلاة؟ قال تصلّى ما لم تلد فان غلبها الوجع صلّت اذا برئت)

و بسند موثق سؤال كرد عمار از آن حضرت صلوات اللَّه عليه از زنى كه يك روز يا دو روز در زاييدن داشته باشد يا بيشتر و زردى يا خون بيند نماز را چه كند؟ حضرت فرمودند كه نماز مى‌كند تا نزاييده است اگر وجع بر او غلبه كند و نماز را نكند بنا مشروع وقتى كه به شود قضا كند. چون خلافى نيست ظاهرا ميان علماى ما كه نفاس با ولادت مى‌باشد يا بعد از آن و هر چه بيش از ولادت آيد اگر زرد باشد استحاضه است. و اگر سياه يا سرخ باشد و سه روز نشود آن نيز استحاضه است. و اگر سه روز بشود و به صفت حيض باشد و در ايام حيض يا قريب به آن باشد ظاهرا حيض باشد چنانكه گذشت كه حيض با حمل جمع مى‌شود.

و جمعى در اينجا شرط كرده‌اند كه مى‌بايد اقل طهر به همرسد ميان حيض و نفاس چون نفاس حكم حيض دارد، و چون اين فرض نادر بود حضرت حكم فرمودند كه نماز مى‌كند و ممكن است كه حكم حضرت صلوات اللَّه عليه از اين جهت باشد كه شرايط فوق نيز نادر است و اگر خونى آيد بيش از يك روز و دو روز نمى‌آيد و اللَّه تعالى يعلم.