حملت به أمّه فى طمثها [او فى حيضها])

و به روايات متكثره از جابر بن عبد اللَّه انصارى و زيد بن ثابت و غيرهما از حضرت سيد المرسلين و ائمه طاهرين صلوات اللَّه عليهم منقولست كه همه فرمودند كه دشمن ما نيست مگر كسى كه ولد الزنا باشد، يا ولد الحيض كه مادرش در حيض آبستن شده باشد بر او.

و جابر هميشه در كوچهاى انصار فرياد مى‌كرد كه اگر خواهيد كه بدانيد فرزندان خود را كه حلال زاده‌اند يا حرامزاده بپرسيد از ايشان كه محبت على دارند يا دشمنى اگر دوست آن حضرت باشند بدانيد كه حلال زاده‌اند و اگر دشمن باشند فكرى در مادران ايشان بكنيد كه البته زنا كرده‌اند.

و احاديث بسيار وارد شده است كه از ائمه معصومين صلوات اللَّه عليهم كه هر كه نظر بدل خود كند و محبت اهل البيت را در دل خود بيابد شكر كند حق سبحانه و تعالى را بر اول نعمتها كه آن حلال زادگى است و در كتاب نكاح نيز خواهد آمد.

[استبراء كنيز]

(و تستبرأ الامة اذا اشتريت بحيضة و من اشترى أمة فدخل بها قبل ان يستبرئها فقد زنا بماله)

و هر گاه كنيزى را بخرند واجبست كه او را استبرا كنند به يك حيض كه اگر يك حيض بيايد از او مظنون مى‌شود كه حامله نيست و او را وطى مى‌توان كرد و كسى كه كنيزى بخرد و به او دخول كند پيش از استبرا پس چنانست كه بمال خود زنا كرده است و زناى بمال خود حرام است و ليكن مثل زنا بمال ديگران نيست. و احاديث استبراى كنيزان در كتاب نكاح خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالى و مصنف از جهت لفظ حيض در اينجا ذكر كرده است.

[هر گاه زن خواهد كه غسل حيض كند بر او لازمست كه استبرا كند]

(و اذا ارادت المرأة الغسل من الحيض فعليها ان تستبرئ و الاستبراء أن تدخل قطنة فان كان هناك دم خرج و لو مثل رأس‌