و بعضى گفته‌اند كه اين دقتها در كار نيست روز فعله كافيست و فروع بسيار در اين مسأله ذكر كرده‌اند و احتياط ظاهر است و گمان بنده آنست كه زوال تغير كافى است و اينها بر سبيل استحباب است و اللَّه تعالى يعلم ديگر مشهور آنست كه هر جا كه تمام آب را بايد كشيد و متعذر باشد تراوح مى‌بايد كرد و وجهش پر ظاهر نيست چنانكه گذشت كه همه جا نزح بر سبيل استحباب است.

[وضو با آب گرم‌]

(و امّا ماء الحمّات فان النّبي 6 انّما نهى ان يستشفى بها و لم ينه عن التّوضّؤ بها و هى المياه الحارّة الّتى تكون فى الجبال يشمّ منها رائحة الكبريت و قال 6 انّها من فيح جهنّم)

و اما آبهاى گرم پس به درستى كه حضرت رسول خدا 6 نهى فرمود كه طلب شفا از آن نكنند و نهى نفرمود كه از آن وضوء نسازند و آن آبهاى گرمى است كه در كوهها پيدا مى‌باشد و بوى گوگرد مى‌دهد و حضرت فرمودند كه اين آبها از نسيم و بوى جهنم است و غرض از نهى استشفا آنست كه بندگان الهى در هر حالى پناه به جانب اقدس او برند بلكه غرض الهى از بلاها همين است كه بندگان از خداوند خود دفع بلاها را طلب كنند و به سبب استجابت دعوات و تضرعات اعتقادات ايشان به خدا و رسول و ائمه زياد شود و سبب محبت و قرب الهى شود.

و لهذا مخلص مانند ابراهيم به حضرت جبرئيل گفت امّا إليك فلا در وقتى كه مى‌خواستند او را در آتش اندازند همه فرشتگان خود را عرض نمودند در مدد و قبول نفرمود تا آن كه روح الامين رسيد و گفت هل لك من حاجة آيا ترا حاجتى هست حضرت فرمود كه اما به تو ندارم گفت از آن كه دارى بطلب حضرت گفت كه او عالم است بحال من چه احتياج است به سؤال من.

و اين معنى مخصوص جمعى از مقربان است و جمعى ديگر حسب الامر تا ديگران متابعت كنند به زبان دعا مى‌كنند و در دل به او گذاشته‌اند و دعاى ايشان‌