بمجرد يك پشيمانى از همه در مى‌گذرند و جمعى كه پشيمانى ايشان كامل باشد:

فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‌ يعنى اين جماعت را بفضل خود مبدل مى‌سازد گناهان ايشان را بحسنات به اين معنى كه از نامه عمل ايشان گناهان غير متناهى محو مى‌شود و بعوض هر گناهى اضعاف آن از حسنات نوشته مى‌شود خصوصا جمعى كه توبه ايشان سبب توبه ديگران باشد بلكه نسبت باين جماعت به اعتبار هر نفسى غير متناهى از حسنات نوشته مى‌شود و حساب نعمتهاى الهى بر بندگان به اضعاف مضاعف از اين بيشتر است لهذا حق سبحانه و تعالى فرموده است كه‌ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ[1] يعنى اگر خواهيد كه در مقام تعداد نعم الهى درآييد احصاى آن نمى‌توانيد كردن به درستى آدمى بسيار ظلم كننده است بر نفس خود كه شكر نعمت چنين معبودى را به جا نمى‌آورد كه به ازاى هر شكرى غير متناهى از نعمت من بر او مضاعف گردد و بسيار كافر نعمت است كه هر چند به او احسان مى‌كنيم نمى‌فهمد و اگر فهميد آن نعمت را نسبت به ديگران مى‌دهد و اگر بمن نسبت دهد در برابر آنها مخالفت و كفران نعمت مى‌كند و بسط اين كلام را در شرح صحيفه كامله خواهند يافت إن شاء اللَّه تعالى.

[تنها وجوب غسل جنابت از قرآن استفاده مى‌شود]

(و الغسل كلّه سنّة ما خلا غسل الجنابة)

يعنى همه افراد غسل سنت است بغير از غسل جنابت يعنى وجوب غسل جنابت از قرآن مجيد است كه حق سبحانه و تعالى بر سبيل امر واجب از بندگان طلب فرموده است و باقى اغسال خواه واجب مثل غسل حيض و نفاس و استحاضه و غسل ميت و مس ميت، و خواه سنت مثل باقى اغسال كه مذكور شد از سنت سيد المرسلين 6 ظاهر شده است و بر اين مضمون احاديث بسيار وارد شده است.

[1] آية 34- ابراهيم