را اندكى تاخير كند، و خفتن را اندكى پيش اندازد به يك اذان و دو اقامه بنحو ظهر و عصر، و هم چنين كند در صبح يعنى با نماز شب يا آن كه اين افعال را از جهت نماز صبح به جا آورد.

و ممكن است كه مراد از تأخير ظهر و شام آن باشد كه هنوز به آخر وقت نرسد، و تعجيل عصر و عشا اين باشد كه در آخر وقت فضيلت ظهر و شام به جا آورد به قرينه تعجيل و جمع به يك اذان و دو اقامه كه اگر در اول وقت فضيلت عصر و خفتن باشد تعجيل اينها نشده است و تخفيف اذان آنها نيز مناسب نيست زيرا كه تخفيف اذان در وقتى است كه دو فريضه را در يك وقت كنند اگر چه ممكن است كه در اينجا بواسطه عذر ساقط شود.

و ظاهر خون اعم است از خون استحاضه و غير آن و ليكن حمل بر خون مرد مى‌بايد كرد كه از ذكرش آيد بواسطه مرض و ظاهرا جمع بين الصلاتين بواسطه تطهير جامه است كه بواسطه هر نمازى مشكلست.

و ممكن است كه از جهت وضو نيز باشد كه هر دو نماز را به يك وضو كند و حديث سماعه گذشت كه بواسطه سلس البول وضو نمى‌سازد و احوط آنست كه بواسطه هر نمازى وضوئى بسازد چون در اين حديث ذكر وضو نشده است.

[حكم رطوبت مشتبه‌]

(و سال عبد اللَّه بن ابى يعفور ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن رجل بال ثمّ توضّأ و قام إلى الصّلاة فوجد بللا قال لا شى‌ء عليه و لا يتوضّأ)

و بسند صحيح سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه بول كند و وضو بسازد و به نماز برخيزد و بعد از آن ترى ببيند حضرت فرمودند كه بر او چيزى نيست و وضو نمى‌سازد. و در كافى همين خبر را بسند صحيح روايت كرده است و در آخرش اينست كه اين ترى از رگهاى پشت است.

(و روى غيره فى الرّجل يبول ثمّ يستنجى ثمّ يرى بعد ذلك بللا