نفاس هم حيض است و در استحاضه تغيير قطنه و خرقه مى‌كند با آن كه‌ ما لا يتمّ الصّلاة است و خون نجس العين به اعتبار ملاقات به آن نجاستى ديگر هم رسانيده است، و آن چه معفو است نجاست خون است نه غير آن و احوط اجتناب است از اندك و بسيار اينها.

و اما آن كه صدوق گفته است كه نماز را اعاده مى‌كند از اينها اگر دانسته نماز كرده باشد دغدغه نيست در آن كه اعاده مى‌كند و اگر دانسته باشد و فراموش كرده باشد مشهور ميان علما آنست كه در وقت اعاده مى‌كند و در خارج وقت قضا نمى‌كند مگر آن كه در وقت به خاطرش رسد و ادا نكند كه در خارج وقت قضا خواهد كرد.

و ظاهر بسيارى از احاديث صحيحه آن است كه در وقت نيز اعاده نمى‌كند، و احاديث اعاده محمول بر استحباب خواهد بود و ليكن احوط عمل به مشهور است اما اگر جاهل باشد به نجاست جامه و نماز كرده باشد مشهور ميان علما آن است كه مطلقا اعاده نمى‌كند نه در وقت و نه در خارج وقت از جهت روايات كثيره صحيحه.

و بعضى گفته‌اند كه در وقت اعاده مى‌كند چون روايات وارد شده است در اعاده و آن احوط است، و اظهر عدم وجوب است، و ليكن سنت است اعاده در وقت پس آن چه صدوق مطلقا حكم كرده است به اعاده اگر چه جاهل باشد خلاف مشهور است.

و ممكن است كه حمل كنيم بر جاهل مسأله چون جاهل معذور نيست و ليكن خلاف ظاهر عبارت است بلكه شامل جاهل مسأله نيز هست و در احكام لباس مصلى نيز خواهد آمد.

[حكم شك در نجاست‌]

(و قال علىّ صلوات اللَّه عليه ما ابالى ابول اصابنى او ماء اذا لم اعلم)

و بسند موثق از حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه منقول است كه‌