داخل فرج كند پس اگر خونى بر آن ظاهر شود حايض است و اگر خون در نيايد حايض نيست و اين مضمون موثقه كالصحيحه سماعه است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه.

و فرق ميان اين مسأله و مسأله سابق اينست كه در سابق از حيض پاك شده بود ملاحظه مى‌نمود كه پاك شده است يا نه و اين مسأله نمى‌داند كه حايض است يا نه به آن كه قطرها از آب زرد كدر مى‌بيند و چنين ظاهر مى‌شود از صدوق كه پا برداشتن مخصوص لاحق است و حال آن كه چنين نيست بلكه احاديث بسيار در صورت اول نيز وارد شده است كه شكم خود را بر ديوار بگذارد و پاى چپ خود را بردارد و كسى از پشت آن زن زور كند تا اگر چيزى ظاهر شود و اگر در هر دو صورت اين عمل يا زور كرده شود بهتر است و سبب شفا است.

[اگر بر زن مشتبه شود خون حيض و خون جراحت رحم‌]

(و ان اشتبه عليها دم الحيض و دم القرحة فربّما كان فى فرجها قرحة فعليها ان تستلقى على قفاها و تدخل اصبعها فان خرج الدّم من الجانب الايمن فهو من القرحة و ان خرج الدّم من الجانب الايسر فهو من الحيض)

و اگر بر زن مشتبه شود خون حيض و خون جراحت رحم چون بسيار است كه در اندرون فرج دمل بهم مى‌رسد پس بر آن زن لازمست كه بر پشت بخوابد و انگشت خود را داخل كند در فرج خود پس اگر خون از جانب راست زن بيرون آيد آن خون دمل است و اگر از جانب چپ درآيد خون حيض است.

اين كلام مضمون حديث ابان است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه و موافق است با نسخه نهايه شيخ و تهذيب در نسخهايى كه نزد ماست. و سيد بن طاوس ذكر كرده است كه نسخ قديمه تهذيب موافق كلينى است كه بر عكس اينست كه اگر از جانب راست است از حيض است و اگر از جانب چپ است از قرحه است و اين سهو از نساخ جديده تهذيب است.