روايت كرده است كه آن كتاب شهاب باشد آيه در آنجا بوده باشد، و ليكن در علل از شهاب بن عبد ربه روايت كرده است و آيه را ذكر نكرده است و بعيد است كه بوده باشد و او ذكر نكند، و شيخ نيز از شهاب روايت كرده است و طريق صدوق به شهاب صحيح است در اين كتاب پس ظاهر آنست كه حديث صحيح باشد هر چند در علل بعنوان صحيح روايت نكرده است باصطلاح متأخرين و اللَّه تعالى يعلم.

و ظاهر هر دو خبر اين است كه خواسته باشند كه آب بدست حضرتين صلوات اللَّه عليهما كرده باشند و نگذاشته باشند و آب بدست كردن استعانت مكروه است بنا بر مذهب مشهور و در اين صورت مبالغه نمودن در نهى و آيه را خواندن مبالغه در كراهت خواهد بود و اگر راويان اراده ريختن آب بر عضو داشته باشند حرام است و مبالغه در موقع خود است مجملا احوط آنست كه هيچ يك را نگذارند كه بفعل آيد.

[امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه مسح كشيدند بر نعلين عربى‌]

(و قال ابو جعفر صلوات اللَّه عليه مسح امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه على النّعلين و لم يستبطن الشّراكين)

حضرت امام باقر صلوات اللَّه عليه فرمودند كه حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه مسح كشيدند بر نعلين عربى و دست به زير تسمه آن نبردند. و اين حديث را شيخ بسند صحيح، و كلينى كالصحيح از آن حضرت روايت كرده‌اند و تفصيلش گذشت.

[حضرت امير المؤمنين وقتى كه مى‌خواستند كه وضو بسازند اين دعا مى‌خواندند]

(و كان امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه اذا توضّأ قال بسم اللَّه و باللَّه، و خير الاسماء للّه، و اكبر الاسماء للّه، و قاهر لمن فى السّماء، و قاهر لمن فى الارض [اللَّه خ ل‌] الحمد للّه الّذى جعل من الماء كلّ شى‌ء حىّ و احيى قلبى بالإيمان، اللَّهمّ تب علىّ و طهّرني و اقض لي بالحسنى، و ارنى كلّ الّذى احبّ، و افتح لي بالخيرات من عندك يا سميع الدّعاء)

و حضرت امير المؤمنين وقتى كه مى‌خواستند كه وضو بسازند اين دعا