در كار مى‌بود مى‌گفتند.

ديگر آن كه اول آب به مخرج رسد كه اگر اول دست برسد پاك نيست زيرا كه اب غساله دست منضم خواهد بود و اين نيز بى‌وجه است زيرا كه على اى حال دست نجس مى‌شود و تقييد نص است بى‌دليل.

ديگر آن كه نجاستى ديگر نباشد در مخرج مثل بواسير و اين قيد در قيد اول داخل است.

ديگر آن كه استنجا از غايط غير متعدى معفو است زيرا كه متعدى ازاله نجاست جائى ديگر است و اين صورتى دارد در صورتى كه بسيار تعدى كرده باشد كه بر آنها رسيده باشد مثلا، و اگر غير متعدى آنست كه اصلا مخرج آلوده نشده باشد مثل ترياكيان در اين صورت معلوم نيست نجاست آن تا محتاج به ازاله باشد و اللَّه تعالى يعلم و احتياط بد نيست در همه.

(و كذلك فى الاغتسال من الجنابة)

يعنى در غسل جنابت هم چنين است يعنى آب غساله غسل نجس نيست به اجماع پس اگر به جامه كسى بريزد پاكست يا اگر ترشحى بكند و قطره چند در آن آبى بريزد كه از آن غسل مى‌كند باكى نيست و اين را صدوق خواهد گفت و باين نحوى كه ذكر كرده است ظاهرش آنست كه حديثى كه ديده باشد و اگر چه ممكنست كه از اين احاديث سابقه و لاحقه استنباط كرده باشد.

[اگر حيوان مرده در آب روان باشد]

(و ان وقعت ميتة فى ماء جار فلا بأس من [با خ‌] الوضوء من الجانب الّذى ليس فيه الميتة)

و اگر حيوان مرده در آب روان باشد پس باكى نيست وضو ساختن از جانبى كه در آن جانب مرده نباشد چون آب جارى به ملاقات نجاست نجس نمى‌شود پس اگر جانبى كه ميته در آن جانب باشد متغير شده باشد چنانكه غالب تغيّر است از آن جانب وضو نمى‌توان ساخت لزوما و اگر متغير نباشد اجتناب بر سبيل كراهت است و على اى حال در آن جانبى كه‌