چنانكه احاديث صحيحه وارد شده است بر آن. و ظاهرا خبر متن خبر دويم ابو بصير است و بعضى از آن ساقط شده است و مى‌تواند بود كه خبرى ديگر باشد و مراد از آن شك باشد يا سهو باشد و بقيه مراد باشد و اللَّه تعالى يعلم.

(و فى رواية زيد الشّحّام، و المفضّل بن صالح عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فى رجل توضّأ فنسى ان يمسح على رأسه حتّى قام فى الصّلاة قال فلينصرف فليمسح برأسه و ليعد الصّلاة)

و در روايت زيد پيه فروش كه ثقه است و راوى او مفضل بن صالح است و در او ضعفى هست، و در روايت مفضل بن صالح كه طريق به او صحيح است و در او ضعفى هست اما كتابهاى هر دو معتمد بوده است و نزد صدوق بوده و از آن كتابها روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه وارد شده است در باب شخصى كه وضو ساخته باشد و فراموش كرده باشد كه مسح سر بكشد تا به نماز برخيزد حضرت فرمود كه قطع نماز كند و مسح سر بكشد و اعاده نماز كند و ظاهرا همين جا روايت ايشان تمام مى‌شود، و اين روايت را از اين جهت ذكر كرده كه تدارك اجمال روايت ابو بصير بكند.

و موافق اين روايت روايات صحيحه وارد شده است كه در صورت نسيان كه يقين داند قطع نماز مى‌كند و هر عضوى كه ترك كرده باشد مى‌شويد يا مسح مى‌كشد و ما بقى را تمام مى‌كند اگر همه خشك نشده باشد، و اگر همه خشكشده باشد وضو نماز را از سر مى‌گيرد، و اجماع شيعه بر اينست و كسى خلاف در اين نكرده است، و اگر ابو بصير. مجمل نقل كرده است مفصل هم روايت كرده است.

[كسى كه بعد از وضو شك در اعضاء وضو كند]

(و من شكّ فى شى‌ء من وضوئه و هو قاعد على حال الوضوء فليعد، و من قام عن مكانه ثمّ شكّ فى شى‌ء من وضوئه فلا يلتفت إلى‌