حضرات مى‌فرمايند كه فرقى نيست ميان تيمم و وضو در آن كه عقول ضعيفه به آن نمى‌رسد چه ظاهر است كه دستها را تا مرفق شستن و مسح سر و پاها كردن بحسب ظاهر سبب تطهير و پاكيزگى نمى‌شود بلكه محض تعبد و بندگى است بحسب ظاهر و در واقع علتها دارد كه عقول ضعيفه به آن نمى‌رسد بلكه همين وجهست كه آن ملعون به جاى مسح پاها غسل مقرر ساخت كه فايده داشته باشد در پاكيزگى پاها چون مسح بحسب عقل شومش فايده نداشت غرض آن كه از اشارات و تنبيهات غافل مباشيد.

اما سؤال سيم كه آب وضو داشته باشد حضرت فرمودند كه تيمم كند و وضو نسازد دلالت مى‌كند بر آن كه وضو با غسل جنابت نباشد كه اگر وضو واجب يا سنت مى‌بود مى‌بايست كه وضو بسازد و تيمم بكند، و لهذا حضرت از جهت رد بر سنيان علت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى تيمم طلبيده است كه نصف وضو است.

و بر اين مضمون احاديث صحيحه از محمد بن مسلم، و جميل بن دراج، و حسين بن ابى العلا و غير هم وارد شده است و مطلوب عمده رد است بر سنيان كه وضو را با غسل جنابت واجب مى‌داند.

[هر گاه شخصى تيمم داشته باشد و به آب رسد و وضو يا غسل نكند]

(و متى أصاب المتيمّم الماء و رجا أن يقدر على ماء آخر و ظنّ أنّه يقدر عليه كلّما أراده فعسر عليه ذلك فانّ نظره إلى الماء ينقض تيمّمه و عليه أن يعيد التّيمّم)

و هر گاه شخصى تيمم داشته باشد و به آب رسد و وضو يا غسل نكند به اميد آن كه به آب ديگر خواهد رسيد و گمان كند كه هر وقت كه خواهد آب را خواهد يافت و عاقبت به جايى رسيد كه دشوار شد بر او يافتن آب پس چون به آب رسيده بود و متمكن شده بود از استعمال آب تيممش شكست و واجبست كه اعاده كند تيمم را از جهت اين نماز.

و اين كلام مضمون صحيحه زراره است از حضرت امام محمد باقر