و شيخ طوسى و جمعى كثير از علما استدلال كرده‌اند باين اخبار بر آن كه آب جارى به ملاقات نجاست نجس نمى‌شود و آب ايستاده اگر كم از كر است نجس مى‌شود در جائى كه حضرت بلفظ كراهت فرموده است، و اگر كر است نجس نمى‌شود آنجا حضرت فرموده‌اند كه باكى نيست و نجاست باكست.

و ليكن مشكل است استدلال كردن باين اخبار بلكه ظاهر اين اخبار آنست كه چون آب اهلى دارد از ملك و جن اگر ايستاده باشد و كسى بول كند گويا بر سر ايشان بول كرده است و سبب تسلط جنيان مى‌شود بر او و اگر روان باشد كراهت دارد و ليكن نه مثل ايستاده است مثل آن كه جمعى به راه روند و بولى از ناودان بر سر ايشان آيد يا در مجلسى نشسته باشند و كسى بر سر ايشان بول كند فرق بسيار هست و مقام اقتضاى اين معنى مى‌كند نه طهارت و نجاست و اللَّه تعالى يعلم.

[بول كردن در آب ايستاده سبب فراموشى است‌]

(و قد روى أنّ البول فى الماء الرّاكد يورث النّسيان)

و در روايات بسيار وارد شده است كه بول كردن در آب ايستاده سبب فراموشى است و آن هم از شيطان است و ظاهر اين اخبار آنست كه در آب بول كردن بد است پس اگر بيرون آب بول كند و آن بول باب رود و يا بول در ظرفى باشد و در آب ريزند كراهتش كمتر است و بهتر آنست كه در آب ايستاده نريزند و اولى آنست كه غايط در آب نكنند و نريزند بلكه ساير نجاسات مثل خون و منى اگر چه جزم به كراهت اينها مشكلست و اللَّه تعالى يعلم حقائق احكامه.