[حكم عرق زن حائض‌]

(و اذا عرقت الحائض فى ثوب فلا باس بالصّلاة فيه)

و هر گاه زن حايض عرق كند در جامه پس باكى نيست در نماز كردن در آن جامه و در احاديث صحيحه و حسنه و موثقه در اين باب وارد شده است، و احاديث وارد شده است در استحباب اجتناب از جامه كه ملاصق بدن اوست كه مبادا ندانسته نجاستى به آن رسيده باشد، و اگر نجس شده باشد نماز نمى‌توان كرد، و اگر دانسته بكند قضا و اعاده كند.

(و قال رسول اللَّه 6 لبعض نسائه ناولينى الخمرة فقالت انا حايض فقال لها أ حيضك فى يدك)

و آن حضرت 6 به بعضى از زنان خود فرمودند كه سجاده صغيره را كه بواسطه سجده بوده است از حصير بده آن زن گفت كه من حايضم حضرت فرمودند كه آيا دستت حيض دارد يا نجس است كه نمى‌دهى؟ و عامه اين حديث را باين عنوان روايت كرده‌اند.

و در حديث كالصحيح بل الصحيح از ابن عمار منقول است كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه سؤال كردم كه حايض آب بدست مرد مى‌تواند داد حضرت فرمودند كه بعضى از زنان حضرت سيد المرسلين 6 در حالت حيض آب بر دست آن حضرت مى‌ريختند و سجاده را به آن حضرت مى‌دادند.

و در حديث حسن كالصحيح از ابو اسامه منقولست كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه هر گاه جنب عرق كرده باشد، يا غسل كرده باشد و بدنش تر باشد آيا دست به گردن زنش مى‌تواند كرد هر گاه آن زن حايض باشد يا پهلوى زنش مى‌تواند خوابيد اگر آن زن حايض باشد يا جنب باشد و عرق كند و عرق آن زن به بدن مرد رسد؟ حضرت فرمودند كه اينها همه قصور ندارد. و از اين باب احاديث بسيار است كه معاشرت با حايض‌