ميته نيست وضو نمى‌توان ساخت.

و حمل بر جارى كرده‌اند حديث صحيح را كه منقولست از حريز از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه هر گاه آب غالب باشد بر بوى مرده از آن آب وضو بساز و بخور و اگر آب متغير شده باشد و مزه‌اش گشته باشد وضو مساز و مخور.

و هم چنين حديث كالصحيحى كه از آن حضرت صلوات اللَّه عليه منقولست كه عرض كردند كه هر گاه شخصى به آبى برسد و در آن آب حيوان مرده افتاده باشد و گنديده باشد چه كند حضرت فرمود كه اگر گنديده باشد پس وضو نسازد و نخورد و چون در اين دو خبر حضرت نپرسيدند كه آب چه مقدار بود حمل بر آب چشمه كرده‌اند، يا كر.

[آب ايستاده كه مردار در آنجا باشد]

(و سئل الصّادق صلوات اللَّه عليه عن الماء السّاكن تكون فيه الجيفة قال يتوضّأ من الجانب الاخر و لا يتوضّأ من جانب الجيفة)

و از آن حضرت سؤال كردند كه آب ايستاده كه مردار در آنجا باشد حضرت فرمودند كه از جانب ديگر وضو بسازد و از جانب مردار وضو نسازد و اين حديث را كلينى مسندا روايت كرده است از آن حضرت صلوات اللَّه عليه با زيادتى آن كه و اراده استنجا نيز دارد، پس جواب حضرت كه وضو مى‌سازد شامل استنجا نيز مى‌بايد باشد تا جواب مطابق سؤال باشد و وضو را بمعنى لغوى اطلاق نموده‌اند در اين صورت و مراد از آب ساكن غير آب چشمه و چاهست.

(و سئل الصّادق عن غدير فيه جيفة فقال ان كان الماء قاهرا لها لا يوجد الرّيح منه فتوضّأ و اغتسل)

و از آن حضرت صلوات اللَّه عليه سؤال كردند از آب گودى ايستاده و جمع شده از آب باران كه در آن حيوان مرده افتاده باشد چه كنند حضرت فرمودند كه اگر آب غلبه كند بر بوى مردار و