و اين محمد صاحب الطاقست كه از بزرگان اصحاب حضرت امام محمد باقر، و امام جعفر صادق، و امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليهم است، و اين حديث در اينجا و در كافى سندش كالصحيح است، و هم چنين در تهذيب. و حديث صحيح عبد الكريم هاشمى صريحست در پاك بودن آب استنجا و پيشتر تفصيلش گذشت در باب اول.

(و قال ابو الحسن موسى بن جعفر صلوات اللَّه عليهما فى طين المطر انّه لا باس به ان يصيب الثّوب ثلاثة ايّام الّا ان يعلم انّه قد نجّسه شى‌ء بعد المطر فان اصابه بعد ثلاثة ايّام غسله و ان كان طريقا نظيفا لم يغسله)

حضرت فرمودند در گل باران كه باكى نيست كه به جامه برسد تا سه روز مگر آن كه دانند كه چيزى او را نجس كرده است بعد از ايستادن باران، و اگر بعد از سه روز به جامه رسد بشويد آن را استحبابا بنا بر مشهور، و اگر راهى باشد پاكيزه مثل صحراها بعد از سه روز هم نشويد.

اين حديث را شيخان صحيحا روايت كرده‌اند از ابن بزيع و او ارسال كرده است و گفته است از بعضى استادان ما بما رسيده است كه او از حضرت روايت كرده است و چون بزرگست مرسل او را اعتبار كرده‌اند مع هذا مؤيد اين حديث بسيار وارد است و بعضى از آنها گذشت.

[حكم بول چهارپايان و ديگر حيوانات حلال گوشت‌]

(و سال ابو الاغرّ النّخاس ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فقال انّي اعالج الدّوابّ فربّما خرجت باللّيل و قد به آلت و راثت فتضرب إحداها بيدها او برجلها [و فى فى بيده او برجله‌] فينتضح على ثوبى فقال لا باس به)

و سؤال كرد ابو اغر به غين معجمه و راء مهمله چنانكه در نسخ فقيه است، و بعين مهمله و زاى چنانكه در كافى است و نخاس فروشنده چهار پايان و غلام و كنيز است و طريق كافى به او صحيح است و طريق صدوق به او كالصحيح است و چون فضلاى مثل ابن ابى عمير و صفوان و على بن الحكم از او روايت‌