باب السواك:

چون مسواك جزو وضو است حقيقة بر مذهب جمعى، و مجازا بر مذهب جمعى ديگر و مبالغه بسيار در آن واقع شده بود در ميان ابواب وضو او را داخل ساخت و بابى على حده از جهة آن مقرر ساخت و مراد از سواك پاك گردانيدن دندانهاست از چرك و زردى بهر چه باشد، و بهتر آن است كه بشاخهاى درختان تازه باشد، و اكمل آن است كه به چوب اراك باشد پس به خرقه و انگشت و هر چه ازاله چرك كند سواك متحقق مى‌شود.

و اين مسواك كردن فى نفسه سنت مؤكد است و تاكيدش بيشتر است كه پيش از شستن رو در وضو واقع سازد، و اگر پيشتر از مضمضه و استنشاق واقع سازد دور نيست كه بهتر باشد و اگر در ضمن مضمضه انگشتان خود را به دندانها بمالد اقل مرتبه مسواك كردن بفعل آمده است، و اگر بعد از وضو نيز واقع سازد بد نيست و پيش از نماز نيز سنت است و در وقت خواب مستحب است و در وقت بيدار شدن و برخاستن به نماز شب مبالغه در آن پيشتر است، و چون دندانها زرد شود يا چرك بگيرد مبالغه در مسواك كردن شده است.

[تأكيد بر مسواك‌]

(قال رسول اللَّه 6 ما زال جبرئيل 7 يوصينى بالسّواك حتّى خشيت ان احفى او ادرد، و ما زال يوصينى بالجار حتّى ظننت انّه سيورثه، و ما زال يوصينى بالمملوك حتّى ظننت انّه سيضرب له اجلا يعتق فيه)

بسند صحيح از آن حضرت صلى اللَّه عليه‌