مى‌توان كرد و كراهت ندارد و بعضى گذشت.

[شخصى كه محتلم شود و جامه‌اش نجس شود و جامه ديگر نداشته باشد]

(و سال محمّد الحلبيّ ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن رجل اجنب فى ثوبه و ليس معه ثوب غيره قال يصلّى فيه فاذا وجد الماء غسله و فى خبر آخر و اعاد الصّلاة)

و سؤال كرد محمد حلبى فى الصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از حال شخصى كه محتلم شود و جامه‌اش نجس شود و جامه ديگر نداشته باشد حضرت فرمودند كه در آن جامه نماز مى‌كند و چون آب بهم مى‌رسد جامه را مى‌شويد.

و در خبرى ديگر كه آن موثقه عمار ساباطى است از آن حضرت وارد است كه نماز را نيز اعاده مى‌كند. و اكثر علما حمل كرده‌اند اعاده را بر استحباب و تحقيقش خواهد آمد إن شاء اللَّه تعالى.

[جامه كه نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشويند يك مرتبه آن را مى‌شويند]

(و الثّوب اذا اصابه البول غسل فى ماء جار مرّة، و إن غسل فى ماء راكد فمرّتين ثمّ يعصر)

و جامه كه نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشويند يك مرتبه آن را مى‌شويند، و اگر در آب ايستاده باشد يعنى كمتر از كر، دوباره بشويند و بعد از آن بفشارند.

و اين عبارت مضمون صحيحه محمد بن مسلم است كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه سؤال كرده است از جامه كه به بول نجس شده باشد حضرت فرمودند كه در تغار اگر بشويى دو مرتبه بشوى، و اگر در آب روان بشويى يك مرتبه. و عصر از حديث حسنى ظاهر شده است و همه به آن عمل كرده‌اند و اللَّه تعالى يعلم.

(و ان كان بول الغلام الرّضيع صبّ عليه الماء صبّا، و ان كان قد اكل الطّعام غسل و الغلام و الجارية فى هذا سواء)

و اگر بول طفل شيرخواره باشد كه شيرش بر غذا غالب باشد يك مرتبه آب بر او بريزند و اگر چيزى خورده باشد به آن كه خوردنش غالب باشد يك مرتبه بشويند و پسر و دختر