مى‌خوابند نجس مى‌شوند به بول بچه نحو ازاله بول از آن بكنند و حال آن كه ضخيم است و پنبه بسيار دارد و همه را به آب نمى‌توان شستن حضرت فرمودند كه ظاهرش را بشويند اندرونش اگر نجس باشد ضرر ندارد و شستن ظاهرش باين نحو كه آن را جدا كنند از پنبه و بشويند و خشك شود و بعد از آن بيندازند بر روى پنبه نجس يا پنبه را بيرون آورند و بعد از آن كه بشويند پنبه را داخل كنند بى‌دغدغه و احتمال دارد كه همين آبى كه بر روى آن بريزند پاك شود و آن طرفش نجس باشد چنانكه ظاهر حديث است اما گمان ندارم كه كسى از علما باين نحو قايل شده باشد پس اولى آنست كه پنبه را بيرون آورند تا بى‌دغدغه پاك شود.

[شك و وسواس در خروج بول‌]

(و سال حنان بن سدير ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فقال انّي ربّما بلت فلا اقدر على الماء و يشتدّ ذلك علىّ فقال اذا بلت و تمسّحت فامسح ذكرك بريقك فان وجدت شيئا فقل هذا من ذاك)

و موثقا سؤال كرد حنان از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه بسيار است كه بول مى‌كنم يا اراده بول دارم و آب بهم نمى‌رسد و ضبط بول كردن دشوار است بر من يا به سبب توهم خروج بول آزار مى‌كشم چون كسى كه خود را نشسته باشد آنا فآنا گمان مى‌كند كه بول درمى‌آيد و جامه‌اش نجس مى‌شود حضرت فرمودند كه هر گاه بول كردى و موضع را خشك كردى پائين‌تر از سر ذكر آنجا كه پاك است آب دهان بمال همين كه شيطان وسوسه كند كه بول درآمد جوابش بده كه رطوبت آب دهان است.

و ظاهر است كه حضرات صلوات اللَّه عليهم اطباء معنويند و دواى درد هر كس را به نحوى مى‌كرده‌اند صدوق آن چه ضرور است از بيان نجاسات و كيفيت ازاله آن كه در احاديث بسيار واقع شده است ذكر نكرده است، اين اخبار شاذه نادره را از جهت غرابت ذكر كرده است رحمه اللَّه.