و آله كه شيطان استاد است امثال شما را از راه فسوق اعمال نمى‌تواند زد از اين راه مى‌خواهد كه بزند و ليكن شما متوسل بجناب اقدس او شويد تا حق سبحانه و تعالى دفع شر او از شما بكند و ظاهر قول حضرت‌

ما لم ينطق الانسان بشفة

يعنى ما دام كه به لب ناطق نشود يعنى آن چه در دل اوست به زبان نياورد آنست كه متعلق به جمله آخر باشد و ظاهر حديثى كه مذكور شد سابقا آنست كه متعلق بهر سه باشد كه در آخر واقع شده است.

[شخصى كه در حال وضو مى‌ماند جزوى از روى او كه آب به آن نرسيده باشد]

(و سئل ابو الحسن موسى بن جعفر صلوات اللَّه عليهما عن الرّجل يبقى من وجهه اذا توضّأ موضع لم يصبه الماء فقال يجزيه ان يبلّه من بعض جسده)

از آن حضرت صلوات اللَّه عليه سؤال كردند از شخصى كه در حال وضو مى‌ماند جزوى از روى او كه آب به آن نرسيده باشد حضرت فرمودند كه كافى است كه آن را تر كند از بعضى از بدنش. و اين حديث را حمل كرده‌اند بر آن كه اگر در حال شستن دست راست باشد همان جزو را مى‌شويد و بس و ظاهرا غرض حضرت اين باشد كه نمى‌بايد مرتبه ديگر رو را بشويد بلكه احتياج نيست كه آبى بر آن بريزد بهمان رطوبت دست اكتفا مى‌توان كرد و بعد از آن ما بعد را مى‌شويد.

و محتمل است كه اين حالت بعد از وضو باشد و اكثر اوقات متعارف نيست كه كسى آينه با خود داشته باشد، يا عدول حاضر باشند كه شهادت بدهند كه فلان موضع را نشسته بلكه شخصى مى‌گويد كه بقيه مانده است و او به شك مى‌افتد، و شك بعد از فراغ اعتبار ندارد از جهة رفع شك همين بس است كه دستى بمالند استحبابا بلكه اغلب اوقات كسانى كه خبر مى‌داده‌اند سنيان بوده‌اند در اين دست ماليدن مماشاتى با ايشان مى‌شود كه ترتيب را در كار نمى‌دانند و اين اظهر است بر تقدير صحت خبر و اللَّه تعالى يعلم.

و صدوق اين مضمون را بسند حسنى از حضرت امام رضا صلوات اللَّه عليه‌