باشد چنانكه مدار بر اينست در چاههاى راه مكه معظمه و آب متغير شده باشد چهل دلو مى‌كشند اگر تغييرش زائل شود فبها و إلّا آن قدر مى‌كشند كه تغييرش زايل شود و بهتر آنست كه تمام آب را بكشند أما آن چه مظنون بنده است آنست كه در مطلق فاره اگر آب متغير شده باشد آن مقدار مى‌كشند كه تغيير آن زائل شود و سنت است كه تمام آب را بكشند و با عدم تغير كشيدن واجب نيست و سنت است كه سه دلو بكشند و بهتر هفت دلو است و بهتر چهل دلو و اللَّه تعالى يعلم.

[اگر الاغى در چاه افتد و بميرد]

(فان وقع فيها حمار ينزح منها كرّ من ماء)

و اگر الاغى در چاه افتد و بميرد يك كر آب مى‌بايد كشيد و بر اين مضمون حديث معتبر كالصحيح وارد شده است و اكثر علما باين عمل كرده‌اند، و در احاديث صحيحه وارد شده است از براى دابه كه غالبا در روايات بر اسب و استر و الاغ استعمال مى‌كنند و بعضى اوقات با اينها منظم است گاو و گوسفند و شتر كه چند دلوى آب بكشند.

و مظنون آنست كه سه دلو كافيست نهايتش ده دلو و كر اولى است و كل بهتر است چون در حديث صحيحى وارد شده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه اگر در چاه بميرد جانورى كوچك يا جنبى در آب رود هفت دلو بكشند و اگر گاو نر يا چيزى كه در جثه مثل او باشد بميرد يا شراب در چاه ريخته شود كل آن را بكشند پس در الاغ اگر كل را بكشند بهتر است.

[اگر سگى در چاه افتد و بميرد]

(و ان وقع فيها كلب نزح منها ثلاثون دلوا إلى اربعين دلوا)

و اگر سگى در چاه افتد و بميرد سى دلو مى‌كشند تا چهل دلو يعنى اقل آن سى است و اكثرش چهل و در ميانه هر چه بيشتر باشد بهتر است، و باين نحو خبرى نديده‌ام و قولى نشنيده‌ام.

و در موثقه سماعه سى دلو است يا چهل دلو و در حديث ديگر بيست يا سى يا چهل است.