اعضا و آن چه در آنجا در كار نيست از وضو و موالات و غير آنها هر دو مساويند و بر اين مضمون در حديث كالصحيح وارد است از حلبى و ابو بصير از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه.

[جايز نيست حايض را كه حنا بر دست و پا گذارد]

(و لا يجوز للحائض ان تختضب لأنّه يخاف عليها من الشّيطان)

و جايز نيست حايض را كه حنا بر دست و پا گذارد زيرا كه خوف اين هست كه شيطان بر شوهرش دست يابد چون زن را با زينت بيند و با او جماع كند يا آن كه او را به وسوسه جماع اندازد و به شوهرش بگويد كه پاك شده‌ام و شوهر با او جماع كند و شوهر بى‌گناه باشد و او بجهنم رود.

و بر اين مضمون حديث موثق ابو بصير از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه وارد شده است كه از آن حضرت پرسيد كه آيا حايض خضاب مى‌تواند كرد؟ حضرت فرمودند كه نه خوف اين هست كه شيطان بر او دست يابد به اعتبار خضاب. و حديث موثق ديگر نيز وارد شده است بر نهى.

و ليكن دو حديث صحيح و دو كالصحيح بر جواز وارد شده است پس نهى را بر كراهت حمل مى‌بايد كرد و عبارت صدوق را نيز حمل بر كراهت مى‌بايد كرد تا مخالفت احاديث را نكرده باشد.

[فرزند در شكم مادر روزى او چه چيز است؟]

(و سال سلمان الفارسىّ رحمة اللَّه عليه امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه عن رزق الولد فى بطن أمّه فقال انّ اللَّه تبارك و تعالى حبس عليه الحيضة فجعلها رزقه فى بطن أمّه)

صدوق بسند قوى از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه روايت كرده است كه سلمان از حضرت سؤال كرد كه فرزند در شكم مادر روزى او چه چيز است؟ حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه اللَّه تبارك و تعالى حيض مادر را حبس مى‌كند و روزى او مى‌سازد در شكم مادر از راه ناف.

و حكمت الهى در آن كه ماده آدمى را از منى گردانيده است و نه ماه‌