اعاده احوط است خصوصا در وقت، و نهايت احتياط آنست كه در خارج وقت نيز قضا كند.

[استنجاء غايط به سنگ و كهنه و كلوخ‌]

(و يجزئ فى الغائط الاستنجاء بالحجارة و الخرق و المدر)

و كافى است در استنجاء غايط كه موضع را پاك كند به سنگ و كهنه و كلوخ و بر اين مضمون احاديث صحيحه وارد شده است و خلافى ظاهرا نيست در ميان علما در اكتفا به سه سنگ و سه كلوخ و سه كهنه و در كمتر خلاف است كه اگر به يك سنگ، يا دو سنگ پاك شود آيا اتمام آن به سه سنگ لازم است مشهور لزوم است.

و هم چنين خلاف است كه اگر به سه طرف يك سنگ خود را پاك كند آيا كافيست يا سه سنگ مى‌بايد، و هم چنين اگر سه طرف جامه را بر خود مالد خلاف است، احوط آنست كه سه عدد باشد خصوصا سنگ. و خلافى نيست كه اگر به سه سنگ پاك نشود زياده لازم است تا پاك شود.

و سنت است كه به طاق تمام كند پس اگر به چهار سنگ پاك شود سنگى ديگر بر خود بمالد تا پنج شود. و مشهور آنست كه در اين جا زوال عين كافى است بخلاف استنجاى به آب كه در آنجا زوال عين و اثر هر دو مى‌بايد، و اثر عبارت است از اجزائى صغار كه بغير از آب غالبا زايل نشود. پس اگر اثر بماند و عرق كند و زير جامه رنگ بردارد مثلا نماز مى‌تواند كرد اما خلاف است كه پاكست يا نجس است و عفو است.

و آن چه از اخبار صحيحه ظاهر مى‌شود آن است كه تا آب مقدور باشد اكتفا به سنگ نكند، و خلافى نيست در آن كه استنجاى مخرج بول را به آب مى‌بايد كرد و به كلوخ و غير آن عبث است، و در استنجاى غايط دغدغه در اين نيست كه جمع ميان سنگ و آب بهتر است و در صورت جمع لازم نيست كه سه سنگ باشد همين كه عين زايل شود اگر چه به يك سنگ باشد سنت بعمل آمده است اگر چه سه سنگ بهتر است.