صاحب نفس سائله مى‌كند و بعضى گذشت، پس ناچار است از حمل آن بر ميته سوسمار، چون مدار اعراب بر آنست و آب، و روغن، و شير در آن مى‌كنند، و بنده ديده‌ام بسيار بلكه كم است كه در غير آن كنند، و اگر بر تقيه وارد شده باشد نيز ظاهرا قصد حضرت همين باشد، و نهى كه وارد شده است از نماز بر سبيل استحبابست، و اللَّه تعالى يعلم.

[وضو ساختن از بازمانده جنب و حائض‌]

(و لا باس بالوضوء بفضل الجنب و الحائض ما لم يوجد غيره)

و باكى نيست وضو ساختن از بازمانده جنب، و حايض ما دام كه آبى ديگر يافت نشود كه اگر يافت شود اولى آنست كه از آن بسازد و از اين نسازد.

بدان كه اخبار بسيار بعضى صحيح و بعضى حسن وارد شده است بر نهى از وضو ساختن از فضل جنب، و حايض خصوصا حايض. و اخبار معتبره نيز بر جواز وارد شده است، و به تفصيل نيز وارد شده كه اگر حايض، و جنب متهم باشند بعدم اجتناب از نجاسات از ايشان اجتناب نمايند و الا فلا و مراد از جنب زن جنب است.

و اكثر علما به تفصيل قايلند و صدوق باين تفصيل قايلست كه ذكر كرده است و اولى آنست كه اگر آبى ديگر يافت شود از آن وضو نسازند، و اگر بغير از فضل و سؤر جنب، و حايض نباشد جنب غير متهم مقدم است بر حايض غير متهم و اگر هر دو متهم باشند جنب مقدم است بر حايض متهمه و اللَّه تعالى يعلم. و جنب مرد را اجتناب از او نمى‌كنند، و اگر مرد متهم باشد بعدم احتراز از نجاسات، بعضى قايل شده‌اند به استحباب اجتناب از او و بعضى قائل شدند به استحباب اجتناب از هر متهمى و بد نيست اجتناب، اما قصد قربت و مشروعيت مشكل است چنانكه خواهد آمد.

[وضو يا غسل از آبى كه متغير باشد به نجاست‌]

(فان توضّأ رجل من الماء المتغيّر او اغتسل او غسل ثوبه فعليه اعادة الوضوء و الغسل و الصّلاة و غسل الثّوب و كلّ انية صبّ فيها