شب و بخواب رود تا آخر شب. و پيش گذشت كه مكروه است خواب جنب مگر آن كه وضو بسازد يا قصد جماع مرتبه ديگر داشته باشد و اين عبارت را حمل بر آن دو صورت مى‌توان كرد و بر بيان جواز نيز حمل مى‌توان نمود.

و در حديث صحيح از عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه منقولست كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه هر گاه شخصى با اهل خود جماع كرده باشد آيا با اين حال بخواب مى‌تواند رفت حضرت فرمود كه حق سبحانه و تعالى در وقت خواب قبض روح بنده مى‌كند و هر كس اجل او رسيده است نگاه مى‌دارد روح او را و هر كه را نرسيده است روح او را باين بدن باز مى‌فرستد پس ممكن است كه برنگردد و آخر جنب از دنيا رفته باشد خوب نيست بايد كه چون از جماع فارغ شود غسل بكند.

و در روايت است از آن حضرت صلوات اللَّه عليه از آباى خود از حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليهم كه فرمودند كه كسى كه جنب باشد بخواب نرود و بى‌وضو بخواب نرود و اگر آب بهم نرسد تيمم كند به خاك، و به درستى كه چون مؤمن بخواب مى‌رود ملائكه روح او را به عالم قدس مى‌برند، و رحمت الهى شامل حال او مى‌شود، و حق سبحانه و تعالى بر او بركت مى‌فرمايد بانواع فيوض قدسيه پس اگر اجلش رسيده باشد او را در رحمتهاى خاصه خودش يا در گنجهاى رحمت خود جا مى‌دهد و اگر اجلش نرسيده است او را باز مى‌فرستد با فرشتگان مقرب خودش كه او را در بدن جاى دهند.

[كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته‌]

(و من اجنب فى ارض و لم يجد الماء الّا ماء جامدا و لا يخلص إلى الصّعيد فليصلّ بالمسح ثمّ لا يعد إلى الارض الّتى يوبق فيها دينه)

و كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته مانند برف و يخ و دستش به خاك نرسد پس بايد كه نماز كند به مسح، و ديگر برنگردد به چنين زمينى كه دين او را باطل كند.