الذّباب فان خرج لم تغتسل و ان لم يخرج اغتسلت)

و هر گاه زن خواهد كه غسل حيض كند بر او لازمست كه استبرا كند يعنى ملاحظه كند كه خون ايستاده است يا نه و استبرا آنست كه پنبه بردارد اگر در رحم خونى مانده است كه بايد در آيد در پنبه ظاهر مى‌شود اگر چه مثل سر مگسى باشد پس اگر بيرون آيد خون غسل نمى‌كند و هنوز حايض است و اگر چيزى در پنبه ظاهر نشود غسل كند كه پاك شده است.

و اين مضمون صحيحه محمد بن مسلم است از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه و بعد ازين ذكر كرده است كه اگر بعد از استبرا و غسل زردى به بيند آن استحاضه است از جهت آن وضو بسازد و گذشت كه اگر خون بند نشود و اگر مبتدئه است و ابتداى حيض اوست تا ده روز صبر مى‌كند و عمل حيض مى‌كند، و اگر صاحب عادتست يك روز يا دو روز صبر مى‌كند و بعد از آن عمل استحاضه مى‌كند.

و در بعضى از روايات صحيحه وارد شده است كه سه روز استظهار مى‌تواند كرد. و در بعضى تا ده روز و احوط آنست كه زياده از دو روز عمل حيض نكند بشرطى كه عادتش ده روز نباشد يا نه روز كه عمل حيضش از ده روز نگذرد. و از- اذا ارادت تا بكذا ذكره ابى رحمه اللَّه- همه عبارت فقه رضويست.

[هر گاه زن زردى ببيند به صفت خون حيض نباشد]

(و اذا رأت الصّفرة و الشّي‌ء [او و النتن‌] فعليها ان تلصق بطنها بالحائط و ترفع رجلها اليسرى كما ترى الكلب اذا بال و تدخل قطنة فان خرج فيها دم فهى حايض و ان لم يخرج فليست بحائض)

و هر گاه زن زردى ببيند يا چيزى از قبيل آن مانند كدورت كه به صفت خون حيض نباشد، يا نتن و بد بويى ببيند چنانكه در بعضى از نسخ است و نسخه اول ظاهرتر است و موافق تهذيب است پس بر او لازم است كه شكم خود را به ديوار بچسباند و پاى چپ را بردارد چنانكه سگ در وقت بول كردن برمى‌دارد و پنبه‌