پاكيزگى اگر كسى از آن كراهتى داشته باشد و اگر وضو بسازند خوبست و اگر نسازند ضرر ندارد و چند حديث صحيح واقع شده است كه امر به وضو شده است و شستن و محمول است بر تقيه يا استحباب خصوصا هر گاه بسيار بيايد.

[آبهائي كه از انسان خارج مى‌شود]

(و هى [او و في‌] اربعة اشياء المنىّ و المذي و الوذي و الودي فامّا المنىّ فهو الماء الغليظ الدّافق الّذى يوجب الغسل و المذي ما يخرج قبل المنىّ و الوذي ما يخرج بعد المنىّ على اثره و الوذي ما يخرج على اثر البول لا يجب فى شى‌ء من ذلك الغسل و لا الوضوء و لا غسل الثّوب و لا غسل ما يصيب الجسد منه الّا المنىّ)

بنا بر نسخه و هى يعنى اينهايى كه از ذكر مى‌آيد، و بنا بر نسخه فى يعنى در چهار چيز واجب نيست غسل و وضو و آن منى است و مذى است، و وذى بذال معجمه، و ودى به دال مهمله چنانكه در اكثر نسخ است و در تهذيب كه بعنوان حديث قوى نقل كرده است بغير اين لفظ اول به دال مهمله و ثانى بذال معجمه.

اما منى پس آن آب غليظ جهنده است كه بعد از آمدن استخوانها گوييا از هم مى‌پاشد و بدن سست مى‌شود و موجب غسل است، و مذى آبى است كه غالبا پيش از منى مى‌آيد، و وذى آبى است كه بعد از منى مى‌آيد عقيب منى، و ودى آبى است كه عقيب بول مى‌آيد در هيچ يك از اينها نه غسل واجب است نه وضو، و نه جامه را مى‌بايد شست، و نه بدن را از آن چه اين آبها به او رسيده است مگر منى.

روايتى كه باين تفضيل است در تهذيب نه باين نحو است در ودى و وذى بلكه چنين است كه ودى عقيب بول مى‌آيد و وذى از جهت كوفتها مى‌آيد كه سستى كمر باشد، و نديده‌ايم كه عقيب منى آبى بيايد، و اهل لغت نيز موافق اين روايت ذكر كرده‌اند.

و در روايت صحيحى وارد شده است كه در ودى وضو هست چون از