نام کتاب : لوامع صاحبقرانی مشهور به شرح فقیه نویسنده : علامه مجلسی جلد : 1 صفحه : 689
كنند بر آن كه ضرر به او رسد و هم چنين در كسير هر گاه جبيره
نتوان كرد به آن كه مثلا از بلندى افتاده باشد كه استخوانهاى پهلويش شكسته باشد.
[شخص جنب شده بود و
آبله داشت او را غسل دادند و مرد]
(و قيل لرسول اللَّه
6 انّ فلانا اصابته جنابة و هو مجدور فغسّلوه فمات فقال
قتلوه الّا سألوا[1] الّا
يمّموه[2] انّ شفاء
العيّ السّؤال)
و عرض نمودند به خدمت
حضرت سيد المرسلين 6 كه فلان شخص جنب شده بود و آبله داشت او
را غسل دادند و مرد حضرت فرمودند كه جماعتى كه او را غسل دادند يا فتوى دادند به
غسل او را كشتند چرا سؤال نكردند چرا تيممش ندادند به درستى كه دواى درد جهل و
نادانى پرسيدن است. و در بعضى از نسخ به غين معجمه است يعنى گمراهى و بحسب معنى
قريب است به اول و ليكن محدثان ضبط كردهاند اين لفظ را بعين بىنقط و غين با نقط
سهو نساخ است.
و اين حديث را كلينى
بسند كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه روايت كرده است در دو جا
كه از آن حضرت سؤال كردند و قريب باين حديثى ذكر كرده است كه از حضرت سيد المرسلين
6 سؤال نمودند.
(و سئل الصّادق صلوات
اللَّه عليه عن مجدور اصابته جنابة فقال ان كان اجنب هو فليغتسل و ان كان احتلم
فليتيمّم)
و از آن حضرت صلوات
اللَّه عليه سؤال نمودند از آبله زدهاى كه جنب شده بود پس حضرت فرمودند كه اگر
باختيار خود جماع كرده باشد غسل بكند و اگر محتلم شده باشد بىاختيار پس تيمم كند
و اين حديث را شيخان مرسلا از آن حضرت روايت كردهاند.