نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 26
اسجدوا
للانسان .
و اما آن
معانى ديگرى كه در آخر از ديگران نقل كرده است معانى بىاساسى هستند كه از لفظ آيه
شريفه فهميده نمىشود.(فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ
السَّاجِدِينَ) در اين جمله و همچنين در آيه(فَسَجَدَ
الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ)[1] خداى تعالى
خبر مىدهد از سجده كردن تمامى فرشتگان مگر ابليس. و در آيه(كانَ مِنَ
الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ)[2] علت سجده
نكردن وى را اين دانسته كه او از جنس فرشتگان نبوده، بلكه از طايفه جن بوده است،
از آيه(بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ
هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ)[3] نيز استفاده
مىشود كه اگر ابليس از جنس فرشتگان مىبود چنين عصيانى را مرتكب نمىشد. و از
همين جهت مفسرين در توجيه اين استثنا اختلاف كردهاند كه آيا اين استثنا به اعتبار
اغلبيت و اكثريت و اشرفيت ملائكه استثناى متصل است، و امرى كه به وى شده بود همان
امر به ملائكه بوده؟ و يا آنكه استثناى منفصل است و ابليس به امر ديگرى مامور به
سجده شده بود؟
كسانى كه اين
احتمال را داده گفتهاند: گر چه ظاهر جمله(ما مَنَعَكَ أَلَّا
تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ) اين است كه امر به ابليس و امر به ملائكه يكى
بوده و هر دو دسته به يك امر مامور شده بودند، الا اينكه خلاف ظاهر آيه مقصود است.
[ابليس با
ملائكه بوده و فرقى با آنان نداشته و او و همه فرشتگان در مقامى قرار داشتند كه آن
مقام مامور به سجده شده است]
ليكن حقيقت
مطلب اين است كه از ظاهر آيه استفاده مىشود كه ابليس با ملائكه بوده و هيچ فرقى
با آنان نداشته، و از آيه(وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ
لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فِيها
مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ
نُقَدِّسُ لَكَ)[4] نيز استفاده
مىشود كه او و همه فرشتگان در مقامى قرار داشتند كه مىتوان آن را مقام
قدس ناميد، و امر به سجده هم متوجه اين مقام بوده نه به يك يك افرادى كه در
اين مقام قرار داشتهاند، هم چنان كه جمله(فَاهْبِطْ مِنْها فَما يَكُونُ
لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها) نيز اشاره به اين معنا