و صدوق (عليه الرحمه) در معانى الاخبار به اسناد خود از محمد بن فيض بن مختار از پدرش از امام ابى جعفر (ع) نقل كرده كه آن جناب در ضمن حديث مفصلى همين معنا را فرموده است.[1] و نيز اين معنا را عياشى از ابى الجارود در حديث طويلى و هم از عمرو بن يزيد در حديث مختصرى از امام ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده است.[2] و از تفسير ثعلبى نقل شده كه از امام جعفر بن محمد (ع) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: آيه شريفه‌(يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ) در باره فضيلت على (ع) است، و از همين جهت وقتى اين آيه نازل شد رسول اللَّه 6 دست على (ع) را گرفت و فرمود: هر كه من مولاى اويم اينك على مولاى اوست.[3] و نيز از ثعلبى نقل شده است كه در ذيل اين آيه به اسناد خود از كلبى از ابى صالح از ابن عباس نقل كرده كه گفت: آيه در باره على بن ابى طالب (ع) نازل شده، زيرا خداى تعالى به رسول خود دستور داد كه در باره ولايت على تبليغ كند، آن جناب هم دست على را گرفت و فرمود: هر كه من مولاى اويم على مولاى اوست، بار الها داخل كن بولايت خود آن كسى را كه داراى ولاى على است، و دشمن بدار آن كس را كه دشمن على است‌[4].

و در تفسير برهان از ابراهيم ثقفى نقل مى‌كند كه به اسناد خود از خدرى و از بريده اسلمى و از محمد بن على نقل مى‌كند كه گفته‌اند: آيه در روز غدير و در شان على (ع) نازل شده است‌[5].

و از تفسير ثعلبى است كه در معناى آيه گفته كه حضرت ابى جعفر محمد بن على (ع) فرمود: معناى آيه اينست كه آنچه در باره على (ع) از ناحيه پروردگارت به سويت فرود آمده تبليغ كن‌[6].

[روايتى در مورد نصب امير المؤمنين (ع) به ولايت و قصه حارث بن نعمان كه صاحب تفسير المنار نقل كرده و سپس بر آن اشكالاتى ايراد نموده‌]

و در تفسير المنار از تفسير ثعلبى نقل مى‌كند كه گفته است: اين گفتار رسول اللَّه 6 همه جا و در همه بلاد منتشر شد، تا به گوش حارث بن نعمان فهرى رسيد، حارث بى درنگ شتر خود را سوار شد و شرفياب حضور رسول اللَّه 6 گرديد، و

[1] معانى الاخبار.

[2] تفسير عياشى ج 1 ص 233 ح 154.

[3] ( 3 و 4) غاية المرام ص 80 ح 20.

[4] ( 3 و 4) غاية المرام ص 80 ح 20.

[5] تفسير البرهان ج 1 ص 490 ح 11.

[6] غاية المرام ص 80 ح 20.