پيغمبرانى بودند و پس از من پيغمبرى نخواهد بود[1].

باز در همان كتاب از ابى الجارود از ابى جعفر (ع) روايت شده است كه فرمود: وقتى خداى تعالى آيه‌(يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ) را بر نبى خود نازل فرمود، رسول اللَّه 6 دست على (ع) را در دست گرفته آن گاه فرمود:

اى مردم هيچ كدام از انبيايى كه قبل از من مبعوث شدند جز اين نبود كه پس از مدتى زندگى دعوت خداى را اجابت كرده و رخت به سراى ديگر مى‌كشيدند، و من نيز در اين نزديكى‌ها پذيراى آن دعوت خواهم شد، و به سراى ديگر انتقال خواهم يافت. اى مردم من به نوبه خود مسئولم و شما هم به نوبه خود مسئوليد، آن روزى كه از شما بپرسند حال مرا چه خواهيد گفت؟ همگى عرض كردند: ما شهادت مى‌دهيم كه تو وظيفه تبليغى خود را انجام دادى، و آنچه كه بايد به ما برسانى رسانيدى، و خير خواه ما بودى، و آنچه بر عهده داشتى انجام دادى، خداوند به بهترين جزائى كه به مرسلين داده است جزايت دهد آن گاه آن حضرت به خداى خود عرض كرد: پروردگارا تو بر شهادت اينها شاهد باش، آن گاه روى به مردم كرده فرمود: اى گروه مسلمين كه در اينجا حضور داريد ميبايد غايبين را به ماجرا خبر دهيد كه من اينك به عموم مسلمين روى زمين و گروندگان به دين اسلام وصيت مى‌كنم به ولايت على (ع)، با خبر باشيد كه ولايت على ولايت من است و اين عهدى است كه خداوند به من سپرده بود، و به من دستور داده بود كه آن را به شما ابلاغ كنم، آن گاه سه مرتبه فرمود: آيا همه شنيديد؟ در آن ميان يكى عرض كرد: آرى به خوبى شنيديم يا رسول اللَّه.[2] و صاحب بصائر باسناد خود از فضيل بن يسار از ابى جعفر (ع) روايت مى‌كند كه آن حضرت در تفسير آيه مورد بحث فرمودند: آنچه از ناحيه پروردگار نازل شده بود همان ولايت على (ع) بود.[3] مؤلف: مرحوم كلينى در كافى به اسناد خود از ابى الجارود از امام ابى جعفر (ع) نقل مى‌كند كه در حديث مفصلى فرموده‌اند: آيه شريفه در باره ولايت على (ع) نازل شده است.[4]

[1] تفسير عياشى ج 1 ص 332 ح 153.

[2] تفسير عياشى ج 1 ص 334 ح 155.

[3] بصائر الدرجات ص 515 ح 40.

[4] كافى ج 1 ص 290 ح 6.