responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 5  صفحه : 390

نقباء مى‌آيد.[1] خداى سبحان براى مؤمنين از اين امت داستانى كه بر بنى اسرائيل گذشت مى‌سرايد، كه چگونه برايشان احكام دينى تشريع كرد، و با اخذ ميثاق امر آنان را تثبيت نمود، و نقباء برايشان برگزيد، و بيان خود را به آنان ابلاغ فرموده حجت را بر آنان تمام كرد، ولى آنها در عوض به جاى آنكه شكر او را بگذارند ميثاقش را نقض كردند، و خداى تعالى هم به كيفر اين رفتارشان ايشان را لعنت كرد و دلهايشان را دچار قساوت نمود، ...

و فرمود:(وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ) و اين مطلبى است كه در سوره بقره و سوره‌هاى ديگر تكرار كرده،(وَ بَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيباً) كه على الظاهر منظور از اين دوازده نقيب دوازده رئيس است، كه هر يك بر يكى از اسباط دوازده‌گانه بنى اسرائيل رياست داشتند، و به منزله والى بر آنان بودند، كارهاى آنان را فيصله مى‌دادند، و نسبتى كه اين دوازده نقيب به دوازده تيره بنى اسرائيل داشتند نظير نسبتى بوده كه اولى الامر به افراد اين امت دارند، در حقيقت مرجع مردم در امور دين و دنياى آنان بودند، چيزى كه هست خود آنان وحيى از آسمان نمى‌گرفتند و شريعتى را تشريع نمى‌كردند، و كار وحى و تشريع شرايع تنها به عهده موسى بود(وَ قالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ) و خداى تعالى به ايشان فرمود: كه من با شمايم، در اين جمله به بنى اسرائيل اعلام مى‌دارد در صورتى كه او را اطاعت كنند او ايشان را يارى مى‌كند، و گرنه بى ياورشان مى‌گذارد، و به همين جهت هر دو امر را خاطرنشان كرده و فرمود:(لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكاةَ وَ آمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ)، كه تعزير همان نصرت است، البته نصرت توأم با تعظيم، و مراد از كلمه رسلى پيغمبرانى است كه بعد از موسى براى آنان مبعوث مى‌كند، كه شريعتى نو و دعوتى على حده دارند، مانند عيسى بن مريم (ع) و رسول اسلام محمد 6، و ساير رسولانى كه بين اين دو بزرگوار بودند، ولى شريعتى نياوردند(وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً) منظور از اين قرض دادن به خدا صدقه‌هاى مستحبى است نه زكات واجب‌(لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ) برگشت اين جمله به وعده جميلى است كه خداى تعالى به بنى اسرائيل داده، به شرطى كه نماز بپا دارند، و زكات واجب دهند، و به رسولان او ايمان آورده، هم يارى و هم تعظيمشان كنند و صدقه مستحبى بدهند، كه در اين صورت گناهانشان را محو نموده داخل در جناتشان مى‌كند كه از زير آنها نهرها روان است، آن گاه در تهديد كسانى‌


[1] مفردات راغب ص 503.

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 5  صفحه : 390
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست