قرآن كريم كدام آيه است، آن گاه در بعضى از سخنان خود فرمود: رسول خدا 6 از قيل و قال و از فساد مال و از كثرت سؤال نهى فرموده، شخصى پرسيد: يا بن رسول اللَّه شاهد اين گفتار در كجاى قرآن كريم است؟ فرمود: خداى عز و جل فرموده:(لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ، إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ، أَوْ مَعْرُوفٍ، أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ)، كه اين آيه از نجوا نهى مى‌كند و قيل و قال نيز يكى از مصاديق نجوا است.

و نيز فرموده:(وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً)[1] و اين همان نهى از افساد مال است.

و نيز فرموده:(لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ)[2] و اين نهى از كثرت سؤال است.[3] و در تفسير عياشى از ابراهيم بن عبد الحميد از بعضى معتمدين از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه:(لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ) فرموده: منظور خداى تعالى از كلمه معروف قرض است.[4] مؤلف: اين روايت را قمى نيز در تفسير خود به همين سند نقل كرده‌[5] و اين معنا از چند طريق از طرق اهل سنت نيز نقل شده و به هر حال روايت از باب جرى است، يعنى از باب تطبيق كلى بر بعضى از مصاديق آن است.

و در تفسير در المنثور است كه مسلم و ترمذى و نسايى و ابن ماجه و بيهقى از سفيان بن عبد اللَّه ثقفى روايت كرده‌اند كه گفت: به رسول خدا 6 عرضه داشتم: مرا به امرى فرمان بده كه در مسلمانيم از هر خطرى محفوظ بمانم، حضرت فرمود: بگو: آمنت باللَّه ثم استقم [6]، عرضه داشتم: يا رسول اللَّه از چه چيزى بيشتر از هر چيز بر من خوف دارى؟

حضرت نوك زبان خود را گرفت و فرمود: از اين.[7]

[1] اموال خود( را) به سفيهان مدهيد، چون خدا مال را مايه قوام زندگى شما قرار داده. سوره نساء، آيه 5 .

[2] از چيزهايى نپرسيد كه اگر برايتان آشكار شود ناراحتتان كند. سوره مائده، آيه 101 .

[3] كافى، ج 1، ص 60.

[4] تفسير عياشى، ج 1 ص 275.

[5] تفسير قمى، ج 1 ص 152.

[6] ايمان آوردم به خدا، و آن گاه استقامت بورز و پاى ايمانت بايست.

[7] در المنثور ج 2، ص 220.