و در همان كتاب است كه ابن عبد البر در كتاب استذكار از اياس بن عامر روايت كرده كه گفت: از على بن ابى طالب سؤال كردم و گفتم: من در بردگانم دو خواهر دارم، يكى از آن دو را براى فرزند آوردن انتخاب كردم، و او برايم فرزندانى آورد، سپس به آن ديگرى رغبت كردم چه كنم؟ فرمود: آن را كه وطى كردى و برايت فرزندانى آورده آزاد كن، سپس ديگرى را وطى كن آن گاه فرمود: در بردگان نيز همه آنهايى كه از احرار در كتاب خدا بر تو حرام شده حرام است، به جز عدد، (و يا فرمود به جز چهار) يعنى در احرار بيش از چهار همسر نمى‌توان گرفت، ولى از بردگان بيش از چهار كنيز مى‌توان گرفت، و نيز آنچه در كتاب خدا از نسب بر تو حرام شده از رضاع نيز حرام است‌[1].

مؤلف قدس سره: الدر المنثور اين حديث را از غير اين طريق، از طرق ديگر نيز روايت كرده.

و در صحيح بخارى و مسلم از ابى هريره روايت آمده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: كسى نمى‌تواند و حلال نيست كه بين زنى با عمه‌اش و نه بين زنى با خاله‌اش جمع كند.

مؤلف قدس سره: و اين معنا: به غير اين دو طريق به طرق ديگر اهل سنت روايت شده، و ليكن آنچه از طرق ائمه اهل بيت : روايت شده خلاف اين است، و كتاب هم، موافق با روايت شيعه است.

و در الدر المنثور است كه طيالسى، و عبد الرزاق، و فريابى، و ابن ابى شيبه، و احمد، و عبد بن حميد، و مسلم، و ابو داود، و ترمذى و نسايى، و ابو يعلى، و ابن جرير، و ابن منذر و ابن ابى حاتم، و طحاوى، و ابن حيان، و بيهقى (در كتاب سنن)، همگى از ابى سعيد خدرى روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 در روزى كه جنگ حنين پيش آمد لشگرى به طرف اوطاس روانه كرد، و اين لشگر بقشون دشمن برخوردند و با آنان كار زار آغاز نموده در آخر شكستشان دادند، و اسيرانى از آنان گرفتند، بعضى از ياران رسول خدا 6 كه كنيزى از آن مردم نصيبش شده بود از همخوابگى با آن كنيز به خاطر اينكه شوهر دارد و شوهرش هم اكنون در بين مشركين و از مشركين است، كراهت داشت، خداى تعالى در اين باره اين آيه را نازل فرمود:(وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلَّا ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ)، يكى ديگر از زنانى كه ازدواج با آنان حرام است زن شوهردار است، مگر برده‌اى كه در جنگ به‌

[1] الدر المنثور ج 2 ص 136 ط بيروت دار المعرفة