چنگ شما آمده، كه در عين اينكه شوهر دارد مى‌توانيد با او نزديكى كنيد، ما ناموس آنها را براى شما مسلمين حلال كرديم‌[1].

مؤلف قدس سره: اين معنا از طبرانى از ابن عباس نيز روايت شده.

و در همان كتاب است كه عبد بن حميد از عكرمه روايت كرده كه گفت: اين آيه كه در سوره نساء مى‌فرمايد:(وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلَّا ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ)، در باره زنى به نام معاذة نازل شد، كه همسر رئيس قبيله‌اى از بنى سدوس به نام شجاع بن حارث بود و او هوويى داشت كه براى شوهرش شجاع، پسران متعددى زائيده بود، در اين ميان شجاع سفرى به هجر كرد، تا براى اهل بيتش طعامى تهيه كند، در اين بين روزى معاذة به پسر عموى خود بر خورده بدو گفت: مرا با خود ببر، و به اهل و قبيله‌ام برسان، و خلاصه حاضر نيستم در خانه شجاع بمانم، زيرا نزد اين مرد خيرى نيست، پسر عمويش او را با خود برد، و در بين راه به شجاع بر خوردند كه داشت از هجر بر مى‌گشت، شجاع چون چنين ديد نزد رسول خدا 6 شد و عرضه داشت يا رسول اللَّه من در رجب از خانه بيرون آمده‌ام، تا براى همسرم معاذة طعامى تهيه كنم و او در غياب من فرار كرده و به دم (پسر عمويش) چسبيد آرى جنس زن شرى است كه زورش به هر كس برسد بر او غالب مى‌شود همسر من جوانى را ديد كه راحت در خانه زين نشسته و معلوم است كه هم او و هم اين هدفى و ميلى داشتند، رسول خدا 6 فرمود: به عهده من است كه ياريت كنم آن گاه رو به اصحاب خود كرد و فرمود اگر آن مرد جامه‌اى از همسر وى كنده باشد بايد آن زن را سنگسار كنيد، و گرنه او را به وى برگردانيد، پس مالك پسر شجاع و در حقيقت پسر هووى معاذة به راه افتاد، و به جستجوى زن پدرش پرداخت، و او را پيدا كرد و به خانه آورد[2].

مؤلف قدس سره: در اين تفسير مكرر خاطر نشان كرديم كه امثال اين حوادث كه در روايات به عنوان شان نزول نقل شده، و مخصوصا حوادثى كه مربوط به بعضى از جملات يك آيه و به اجزاى آن مى‌باشد، صرف تطبيق‌هايى است كه راويان كرده، حوادث را با آيات تطبيق نموده‌اند نه اينكه سبب حقيقى نزول آيه‌اى باشد.

در كتاب من لا يحضره الفقيه آمده كه شخصى از امام صادق (ع) پرسيد معناى كلمه (المحصنات) در آيه‌(وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ) چيست؟ فرمود: زنان شوهردار، آن‌

[1] الدر المنثور ج 2 ص 137 ط بيروت دار المعرفة

[2] الدر المنثور ج 2 ص 139 ط بيروت دار المعرفة