(112) سوره اخلاص مكى است و چهار آيه دارد (4)

[سوره الإخلاص (112): آيات 1 تا 4]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) اللَّهُ الصَّمَدُ (2) لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ (3) وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ (4))

ترجمه آيات‌

به نام اللَّه كه رحمان و رحيم است،

بگو او اللَّه يگانه است (1).

كه همه نيازمندان قصد او مى‌كنند (2).

نزاده و زاييده نشده (3).

و هيچ كس همتاى او نيست (4).

بيان آيات‌

اين سوره خداى تعالى را به احديت ذات و بازگشت ما سوى اللَّه در تمامى حوائج وجوديش به سوى او و نيز به اينكه احدى نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال شريك او نيست مى‌ستايد، و اين توحيد قرآنى، توحيدى است كه مختص به خود قرآن كريم است، و تمامى معارف (اصولى و فروعى و اخلاقى) اسلام بر اين اساس پى‌ريزى شده است.

و روايات وارده از طرق شيعه و سنى در فضيلت اين سوره بسيار زياد است، حتى از هر دو طريق رسيده كه اين سوره معادل با يك ثلث قرآن است، كه ان شاء اللَّه رواياتش به زودى از نظر خواننده مى‌گذرد.