نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 144
روزى قريش
كه دور وليد بن مغيره جمع شده بودند از او پرسيدند: اى ابو عبد الشمس اين چيست كه
محمد 6 مىگويد؟ آيا شعر است يا كهانت، و يا خطابه؟ در پاسخ گفت بگذاريد نزديكش
شوم و كلامش را بشنوم پس نزد آن جناب رفت و گفت: اى محمد از اشعارى كه سرودهاى
برايم بخوان، فرمود: آنچه مىخوانم شعر نيست، بلكه كلامى از خداى تعالى است، كه آن
را براى ملائكه و انبيا و رسولان خود پسنديده است، وليد گفت: مقدارى از آن برايم
تلاوت كن.
رسول
خدا 6 سوره حم سجده را خواند، وقتى رسيد به آيه شريفه(فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ
ثَمُودَ) لرزه بر اندام وليد افتاد و موى بدنش راست شد، و بدون اينكه براى
قريش خبر ببرد كه چه شد، مستقيما به خانه خود رفت.
قريش
نزد ابو جهل رفته گفتند: اى ابو حكم، ابو عبد الشمس از دين خود بيرون شد و به دين
محمد گرويد مگر نمىبينى كه از آن زمان كه به نزد محمد 6 رفت ديگر نزد ما
برنگشت. روزى صبح ابو جهل نزد وليد رفت و گفت: اى عمو تو ما را سرافكنده و رسوا
كردى، و زبان شماتت دشمن را بر سر ما دراز كردى، و به دين محمد گرويدى. وليد گفت:
من به دين او نگرويدهام و ليكن از او كلامى شنيدم كه از سنگينى و دشوارى پوست بر
بدن جمع مىشود، ابو جهل گفت: حال بگو ببينم آيا كلام او خطابه نبود؟
گفت:
نه، براى اينكه خطابه كلامى متصل و پيوسته است، و كلام او بند بند است، آن هم بند
بندى كه بندهايش شباهتى به هم ندارند. ابو جهل پرسيد: آيا شعر است؟ گفت: نه، شعر
هم نيست، براى اينكه تو خود آگاهى كه من همه اقسام اشعار عرب را شنيدهام، بسيطش و
مديدش و رجزش را، و كلام محمد به هيچ وجه نمىتواند شعر باشد. ابو جهل پرسيد: پس
چيست؟ وليد گفت بايد به من مهلت بدهى دربارهاش فكر كنم.
فرداى
آن روز قريش به وليد گفتند: اى ابو عبد الشمس، نظرت در باره سؤال ما چه شد؟ گفت
شما بگوييد كلام محمد 6 سحر است، براى اينكه دل انسان را مسخر مىكند، لذا خداى
تعالى درباره وى فرمود:(ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ
وَحِيداً).
و
اگر او را وحيد خواند، براى آن بود كه او به قريش گفته بود پوشش خانه كعبه يك سال
به عهده من به تنهايى است، و يك سال به عهده همه شما، چون او مال بسيار و باغهاى
زيادى داشت، و دوازده پسر در مكه داشت، و داراى ده برده بود، كه نزد هر يك از آنها
هزار دينار مال التجاره بود، و قنطار آن روز هم همين هزار دينار بود.
مىگويند: قنطار عبارت بود
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 144