اين زن مزينه‌اى را طلاق بده، او هم طلاق داد، بعد فرمود به همسر اول خود ام ركانه رجوع كن، عرضه داشت آخر من گفته‌ام تو را سه طلاقه كردم ، فرمود: مى‌دانم، ولى در عين حال رجوع كن، آن گاه اين آيه را تلاوت كرد:(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ).[1] (اين حديث به توضيحى مختصر نيازمند است، و آن اين است كه عقد نكاح در چند جا از ناحيه زن قابل فسخ است، و زن بدون احتياج به طلاق شوهر مى‌تواند عقد را فسخ كند، يكى از آن موارد عارضه عنن يعنى قيام نكردن آلت تناسلى مرد است) مترجم رسول خدا 6 از ادعاى آن زن مزينه‌اى چنين فهميد كه مى‌خواهد بگويد، عبد يزيد به چنين عارضه‌اى مبتلا است، و رسول خدا 6 براى اينكه اثبات كند كه در او چنين عارضه‌اى هست يا نه، فرزندان عبد يزيد را خواند، و همه حضار در مجلس شهادت دادند كه از نظر قيافه، اين اشخاص فرزندان عبد يزيد هستند پس معلوم شد عبد يزيد عنن نداشته و گرنه داراى فرزند نمى‌شد، در نتيجه، نزديكى نكردنش با همسر جديدش از بى ميلى بوده، (روايات ديگرى كه اين قصه را نقل كرده‌اند و در كنز العمال و غيره آمده و ذيلا از نظر خواننده مى‌گذرد، مؤيد اين معنا است، چون در آنها آمده كه عبد يزيد از طلاق همسرش سخت اندوهناك بوده است).

بدين جهت بود كه رسول خدا 6 دستور داد زن جديدش را طلاق بدهد و در تفسير الدر المنثور از بيهقى از ابن عباس روايت كرده كه گفت: ركانه همسرش را در يك مجلس سه طلاقه كرد، بعد پشيمان شد، و از دورى او سخت اندوهناك گرديده و جريان را از رسول خدا 6 پرسيد. حضرت پرسيد، چه جور طلاقش دادى؟ عرضه داشت: در يك مجلس سه طلاقه‌اش كردم، حضرت فرمود خيلى خوب پس يك بار او را طلاق داده‌اى، و اگر مى‌خواهى رجوع كنى همين اكنون رجوع كن، به همين جهت فتواى ابن عباس اين بود كه طلاق تنها در هنگام پاكى صحيح است، و طلاق سنتى هم كه خدا بدان امر كرده و فرموده:(فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ)، همين است.[2] مترجم: در اين روايت دو سؤال هست:

اول اينكه: چرا در روايت بالا به نقل سنن ابى داود قصه مربوط به پدر ركانه يعنى عبد يزيد بود، و در نقل الدر المنثور مربوط به خود ركانه آمده؟ جواب اين سؤال اين است كه اولا من در الدر المنثور در تفسير آيه مورد بحث و آيه سوره طلاق چنين نقلى نيافتم، و تنها همان‌

[1] سوره طلاق، آيه 1

[2] تفسير الدر المنثور، ج 1 ص 279