ديگر را بگيريد، آن وقت چگونه ممكن است اين عمل براى رسول خدا 6 جايز نباشد؟ پس معناى آيه آن نيست كه مردم مى‌گويند، بلكه خداى عز و جل براى پيامبرش حلال كرده كه هر زنى را خواست بگيرد، تنها آنهايى را كه در آيه سوره نساء نام برده بر او و همه مسلمانان حرام كرده است‌[1].

و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، ابن منذر، و ابن ابى حاتم، از طريق على بن زيد، از حسن روايت كرده، كه در ذيل جمله‌(وَ لا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْواجٍ) گفته است:

خداى تعالى در اين آيه زنان را بر آن جناب حرام كرد، مگر همان نه نفرى كه تا روز رحلتش داشت.

على مى‌گويد: من اين شنيده خود را، به على بن الحسين (ع) گفتم، فرمود:

آن جناب اگر مى‌خواست مى‌توانست غير از آن نه نفر، زنان ديگرى را بگيرد. و در روايت عبد بن حميد به اين عبارت آمده: آن جناب باز هم مى‌توانست غير از آن نه نفر زنان ديگر بگيرد[2].

و در تفسير قمى است كه فرمود: اما اينكه خداى عز و جل فرموده:(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ) سبب نزولش اين بود كه چون رسول خدا 6 با زينب دختر جحش ازدواج كرد، و او را دوست مى‌داشت، پس وليمه‌اى درست كرد و اصحابش را به آن وليمه دعوت كرد، و اصحاب بعد از خوردن غذا دوست مى‌داشتند بنشينند، و با هم گفتگو كنند، و آن جناب دلش مى‌خواست ميهمانان خانه را براى او و همسرش خلوت كنند، پس خداى عز و جل اين آيه را فرستاد كه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! داخل خانه‌هاى رسول نشويد، مگر بعد از آنكه به شما اجازه داده شود، چون قبلا بدون اجازه هم داخل مى‌شدند، و اين آيه اين كار را منع كرد، و نيز گفتگو كردن با همسران آن جناب را بدون پرده و حائل منع نمود[3].

مؤلف: تفصيل اين قصه به چند طريق مختلف از انس روايت شده‌[4].

و در الدر المنثور است كه ابن سعد، از صالح بن كيسان، روايت كرده كه گفت:

حجاب همسران رسول خدا 6 در ذى القعده سال پنجم از هجرت‌

[1] كافى، ج 5، ص 389.

[2] الدر المنثور، ج 5، ص 212.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 195.

[4] الدر المنثور، ج 5، ص 213.