نازل شد[1].

مؤلف: اين حديث را ابن سعد، از انس نيز روايت كرده، و در آن آمده كه سال پنجم همان سالى است كه رسول خدا 6 با زينب ازدواج كرد.

و نيز در آن كتاب در ذيل آيه‌(وَ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا) آمده كه ابن ابى حاتم از سدى روايت كرده كه گفت: به ما چنين رسيده، كه طلحة بن عبيد اللَّه گفته: محمد ما را از گرفتن دختر عموهايمان منع مى‌كند، آن وقت بعد از ما زنان ما را مى‌گيرد؟! ما هم صبر مى‌كنيم تا او بميرد، زنان او را بعد از او مى‌گيريم، پس آيه مورد بحث در باره‌اش نازل شد[2].

مؤلف: در اينكه آيه مذكور در باره اين قصه نازل شده، چند روايت رسيده، كه در بعضى از آنها آمده كه: منظور طلحه، عايشه، و ام سلمه بوده.

[چند روايت در باره معناى صلوات خدا و ملائكه و مؤمنين بر پيامبر 6 و كيفيت صلوات فرستادن بر آن حضرت‌]

و در كتاب ثواب الاعمال از ابى المعزا از حضرت ابى الحسن (ع) روايتى نقل شده كه در ضمن حديثى كه از آن جناب سؤال شد معناى صلوات خدا و صلات ملائكه و صلات مؤمن بر رسول خدا 6 چيست؟ فرموده: صلات خدا، رحمت خدا است، و صلات ملائكه، تزكيه ايشان وى راست، و صلات مؤمن دعايشان براى او است‌[3].

و در كتاب خصال، از امير المؤمنين (ع) در ضمن حديث معروف به اربع مائة (چهار صد) آمده كه فرمود: صلوات را بر محمد و آل او بفرستيد كه خداى تعالى دعاى شما را هنگامى كه نام محمد را ببريد، و حق او را رعايت كنيد، مستجاب مى‌كند، پس وقتى مى‌خوانيد(إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ) چه در نماز آن را بخوانيد، و چه در غير نماز، صلوات را بفرستيد[4].

و در الدر المنثور است كه: عبد الرزاق، ابن ابى شيبه، احمد، عبد بن حميد، بخارى، مسلم، ابو داوود، ترمذى، نسايى، ابن ماجه، و ابن مردويه، از كعب بن عجره، روايت كرده كه گفت: مردى از رسول خدا 6 پرسيد: ما سلام كردن به تو را فهميديم كه چگونه است، بفرماييد ببينم صلوات را چگونه بفرستيم؟ فرمود: بگو اللهم صل على محمد و على آل محمد كما صليت على آل ابراهيم انك حميد مجيد اللهم بارك على محمد و على‌

[1] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 5، ص 214.

[2] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 5، ص 214.

[3] ثواب الاعمال، ص 187.

[4] خصال صدوق، ص 613 و 629.