پادگان ارتش كشيد، هنگامى كه سلفى‌هاىِ تندروِ وهابى از اين جريان مطّلع شدند، آن را بدعت ناميدند، و تمام سيمهاى تلفنها را قطعه قطعه كردند. امّا اكنون خبرى از اين كوته فكريها نيست، آنها از سرتا قدم غرق صنايع وارداتى غربيها شده‌اند. امّا هنوز هم با بسيارى از چيزهايى كه از اين قسم بدعت محسوب مى‌شود و ارتباطى با شرع و بدعت حرام ندارد، مبارزه مى‌كنند. آنها جشن ميلاد پيامبر صلى الله عليه و آله را حرام و بدعت مى‌دانند. مراسم عزادارى و فاتحه براى اموات در روز وفات و سوم و چهلم و سالگرد را حرام مى‌دانند. در حالى كه ما اينها را به عنوان يك دستور دينى انجام نمى‌دهيم، بلكه به عنوان مصداق تعظيم شعائر الهى بجا مى‌آوريم.

براى روشن شدن بدعت حرام و نوآورى‌هاى عرفى حلال، بايد مرز اين دو روشن گردد. آيا تمام كارها و چيزهايى كه در عصر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نبوده، و اكنون بجا مى‌آورند بدعت محسوب شده، و حرام است؟

در اين صورت بايد مناره‌هاى مسجد النبى، بلندگوهاى موجود در آن، ستونهاى فراوان مسجد، گنبدهاى متحرّك، و مانند آن كه هيچ كدام در عصر پيامبر نبوده، همگى را بدعت شمرد. در حالى كه چنين نيست، زيرا هيچ كس اينها را به عنوان يك دستور دينى نمى‌داند. مراسمى كه براى فوت عزيز از دست رفته برگزار مى‌گردد، كه موجب تسلّى خاطر بازماندگان و تكريم شخصيّت آن مرحوم است يك امر عرفى است نه يك دستور دينى تا بدعت شمرده شود. [1]

[1]. سؤال: برخى از مراسم فاتحه كه ريخت و پاشهاى فراوانى در آن مى‌شود، به گونه‌اى كه گاه فقط چندين ميليون تومان براى يك تاج گل هزينه مى‌كنند، و مخارج فاتحه آن قدر سنگين است كه صاحبان عزا بر اثر سنگينى اين هزينه‌ها، داغ از دست رفتن عزيزشان را فراموش مى‌كنند.

آيا اين نوع مراسم نوعى بدعت محسوب نمى‌شود؟

پاسخ: هركارى در حدّ اعتدال خوب و شايسته است، و اگر از اعتدال تجاوز شود و به افراط كشانده شود سر از فساد در مى‌آورد، حتّى اگر داروى شفابخش باشد. دارويى كه دكتر براى شفاى مريض مى‌دهد، و تعداد خاصّ و زمانبندى مخصوصى را مشخّص مى‌كند، اگر نسبت به آن زياده‌روى شود باعث مسموميّت دارويى مى‌گردد، و گاه بيمار را تا سر حدّ مرگ مى‌كشاند. نتيجه اينكه هر چيز در حدّ اعتدال خوب است و اگر از مرز اعتدال بگذرد و به افراط كشيده شود مطلوب نيست.

بنابراين آنچه ما گفتيم در مورد عزادارى‌ها و فواتح معتدل است كه به افراط كشيده نمى‌شود، لذا چنانچه زياده‌روى شود مانند آنچه در سؤال گفته شد بى‌شك كار مطلوب و صحيحى نخواهد بود. مخصوصاً كه در آداب و دستورات اسلامى آمده است كه در روزهاى اوليّه مرگ يك شخص، براى بستگان او غذا ببرند، نه اينكه آنها براى ديگران غذا بپزند.