نام کتاب : سوگندهاى پر بار قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 432
بزرگداشتهايى كه براى علما و شخصيّتهاى مذهبى و دينى و سياسى گرفته مىشود، به
عنوان تقدير و تشكّر از زحمات آنهاست نه يك دستور خاصّ دينى، تا با چماق بدعت آنها
را ممنوع كرد.
نتيجه اينكه نوآوريهاى عرفى و اجتماعى كه به انگيزههاى مختلف انجام مىشود و
صبغه دينى ندارد، از نظر اسلام حرام نيست.
2. بدعت حرام؛
يعنى چيزى كه جزء دين نيست را به عنوان يك دستور دينى بجا آوريم. مثلًا گفتن
شهادت ثالثه (اشهد أن علياً ولى اللَّه) در تشهّد نماز بدعت حرام است. زيرا ما حق
نداريم هيچ چيز به نماز اضافه يا از آن بكاهيم. چرا كه اضافه كردن چيزى به نماز به
عنوان دستور شرعى، يا كاستن چيزى از آن به اين عنوان حرام است و هيچ دليلى بر
شهادت ثالثه در تشهّد نماز وجود ندارد، و لذا بدعت نامشروع و حرام محسوب مىگردد.
در هيچ روايتى، از هيچ امام معصومى، و از هيچ فقيهى از فقهاى شيعه در طول تاريخ
مجوّزى براى اين مسأله نقل نشده است. بنابراين، اگر كسى اين بدعت را بنهد، و در
تشهّد نمازش شهادت ثالثه را بگويد، مرتكب كار حرامى شده، و نمازش باطل است، و روز
قيامت بايد پاسخگو باشد.
سؤال: اگر اين كار صحيح نيست، چرا در اذان و اقامه
گفته مىشود؟
پاسخ: اولًا: هيچ كس شهادت ثالثه را به عنوان جزيى
از اذان و اقامه نمىگويد، بلكه تمام فقهاى شيعه آن را به عنوان تيمّن و تبرك
اجازه دادهاند. [1]
و ثانياً: اذان و اقامه همانند نماز نيست، و لهذا سخن گفتن نيز در بين فصول آن
جايز است، و موجب بطلان آن نمىشود.
نتيجه اينكه شهادت ثالثه در تشهّد نماز يك بدعت است و حرام، و نماز را باطل