تقاضاهاى نامعقولى داشتند قطع مى‌شد. مثل اينكه به آن حضرت مى‌گفتند: چرا يك مرتبه تمام قرآن را بر مردم نمى‌خوانى؟ پاسخ اين سؤال با توجّه به قطع وحى روشن شد، كه تا چيزى بر آن حضرت وحى نشود، او نمى‌تواند براى مردم مطلبى بيان كند.

ب) گروهى از دانشمندان يهود خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيدند تا با سؤالاتى آن حضرت را بيازمايند. آنها دو سؤال پيچيده تاريخى، و يك سؤال علمى فلسفى به شرح زير مطرح كردند:

1. حقيقت و ماهيّت روح چيست؟

2. ذوالقرنين كه بود؟ برنامه‌اش چه بود؟

3. اصحاب كهف چه كسانى بودند؟ و عاقبت آنها چه شد؟ پاسخ اين سؤال اهميّت فراوانى داشت، چون حادثه‌اى بود كه پس از نزول تورات و انجيل رخ داد، و اثرى از آن در آن دو كتاب نبود.

طبق روايات، حضرت رسول بدون آنكه انشاءاللَّه بگويد، به آنها وعده كرد كه روز بعد پاسخ هر سه سؤال آنها را بدهد. خداوند براى ترك إن‌شاءاللَّه 15 تا 40 روز وحى را قطع كرد، تا به همه مسلمانان يادآورى كند كه تمام كارها با مشيّت و اراده او انجام خواهد شد. اگر اراده‌اش بر انجام كارى تعلّق نگيرد انجام نخواهد شد.

اين داستان به ما مى‌آموزد كه فقط به دامان لطف او دست توسّل بزنيم، و خود را در هيچ كارى مستقل ندانيم. سنّت بدى در هواپيمايى جمهورى اسلامى ايران بود و آن اينكه هنگام فرود هواپيما سر ميهماندار ضمن خسته نباشيد، و تشكّر از مسافران، بدون آنكه إن‌شاءاللَّه بگويد به آنها خبر مى‌داد كه چند دقيقه ديگر به سلامت فرود خواهند آمد. ولى اخيراً بحمداللَّه و به بركت حكومت اسلامى با اضافه كردن جمله زيباى إن‌شاءاللَّه، اين كار انجام مى‌شود.

خلاصه اينكه تأخير در ابلاغ وحى درسى شد براى همه مسلمانان، كه مشيّت و خواست و اراده خداوند را در تمام برنامه‌ها و وعده‌ها و كارها در نظر داشته باشند.