خاطر زيبايى و تنوّع به خاطر كثرت درها.
اصولًا درهاى بهشت همانند درهاى دنيا كه در مدخل باغها و قصرها و خانهها مىگذارند نيست، بلكه درها اشاره به اعمال و كارهايى است كه سبب ورود به بهشت مىشوند. ازاينرو در پارهاى از اخبار مىخوانيم: «بهشت درهايى به نامهاى مختلف دارد، از جمله درى دارد كه بهعنوان بابالمجاهدين (در مجاهدان) ناميده مىشود و مجاهدان، مسلّح به همان سلاحى كه با آن جهاد كردهاند از آن در وارد بهشت مىشوند و فرشتگان به آنها خوشآمد مىگويند». «1»
از امام باقر عليه السلام در حديثى مىخوانيم: وَاعلَموا أنَّ لِلجَنَّةِ ثَمانِيَةُ أبوابٍ عَرضُ كُلّ بابٍ مِنها مَسيرَةُ أربَعينَ سَنَةٍ: «بدانيد كه بهشت هشت در دارد كه عرض هر در آن به اندازه چهل سال راه است». «2»
اين خود نشان مىدهد كه «در» در اينگونه موارد مفهومى وسيعتر از آنچه در تعبيرات روزانه گفته مىشود دارد.
و جالب اينكه در قرآن مىخوانيم كه جهنّم «هفت» در دارد (لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ) «3»
و طبق روايات، بهشت «هشت» در دارد. اشاره به اينكه راههاى وصول به سعادت و بهشت جاويدان، از راههاى وصول به جهنّم بيشتر است و رحمت خدا بر غضب او پيشى مىگيرد (يا مَن سَبَقَت رَحمَتُهُ غَضَبَهُ). «4»
و جالبتر اينكه در مورد برنامههاى «اولواالالباب» در آيات مورد بحث نيز اشاره به هشت برنامه شده بود كه هر كدام از آنها در واقع درى از درهاى بهشت و طريقى براى وصول به سعادت جاودان است.