4 / 2

ناصر خسرو(م 481 ق)

0 لعنت كنم بر آن بت ، كو كرد و شيعت او حلق حسين تشنه ، در خون ، خضاب و رنگين 0 0 پيش تو اند حاضر ، اهل جفا و لعنت لعنت چرا فرستى ، خيره به چين و ماچين؟ [1] 0

4 / 3

امير معزّى (ق 6 ق)

0 آن يكى را جان ز تن گشته جدا اندر حجاز وان دگر را سر ، جدا گشته ز تن در كربلا 0 0 آن كه دادى بوسه بر روى و قفاى او رسول گَرد ، بر رويش نشست و شمر ملعون در قفا 0 0 وان كه حيدر ، گيسوان او نهادى بر دو چشم چشم او در آب ، غرق و گيسوان ، اندر دَما [2] 0 0 روز محشر داد بستانَد خدا از قاتلانْش تو بده داد و مباش از حُبّ مقتولان ، جدا . [3] 0

4 / 4

سنايى غزنوى(م 535 ق)

{0 حَبّذا كربلا و آن تعظيم كز بهشت آورَد به خلق ، نسيم! 0} {0 وان تنِ سر بُريده در گِل و خاك وان عزيزان ، به تيغ ، دل ها چاك 0} {0 وان تن سر به خاكْ غلتيده تن بى سر ، بسى بد افتاده 0} {0 وان گُزينِ همه جهان ، كُشته در گِل و خون ، تنش بياغشته 0}