ترازوى عدالت در رستاخيز

آيات فراوانى حاكى است كه در روز رستاخيز، اعمال انسان با ترازوى خاصى كه حقيقت آن براى ما معلوم نيست، سنجيده شده و در اين سنجش دادگرى با كمال دقت رعايت مى گردد چنان كه مى فرمايد:

(وَنَضَعُ المَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَومِ القِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَإِنْ كانَ مِثْقالَ حَبّة مِنْ خَرْدَل أَتَيْنا بِها وَكَفى بِنا حاسِبينَ) .[1]

«ما ترازوهاى عدل را در روز رستاخيز برپا مى كنيم، پس به هيچ كس كمترين ستم نمى شود، اگر به اندازه سنگينى يك دانه خردل (كار نيك وبد) داشته باشد ما آن را حاضر مى كنيم، كافى است كه ما حساب كننده باشيم».

در آيه بعدى نتيجه سنجش را بيان مى كند و مى فرمايد:

(وَالْوََْزُن يَومَئِذ الحَقُّ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَاُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ* وَمَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِما كانُوا بِآياتِنا يَظْلِمُونَ).[2]

«سنجش اعمال آن روز حق است، كسانى كه ميزانهاى عمل آنها سنگين است همان رستگارانند وكسانى كه ميزانهاى عمل آنها سبك است آنان افرادى هستند به خاطر ظلم و ستمى كه به آيات ما مى كردند، زيانكار شدند».

آياتى كه بيانگر جلوه هاى عدل الهى در روز رستاخيز است بيش از آن است كه منعكس كرديم.